Black Heart recenzja

Jeśli nie czytaliście jeszcze "Black hole", możecie pominąć wstęp i opis, żeby nie robić sobie spoilerów.
Akcja "Black heart" jest bezposrednią kontynuacją tej opisanej w poprzedniej części.

Pewne czynniki doprowadziły Rose i Killiana do momentu rozstania. Teraz każde z nich żyje osobno, co przysparza obojgu wiele cierpienia, problemów.
Myśleliśmy wcześniej, że mężczyzna przeszedł przez najgorsze, tak samo jak i ona. Cóż, okazuje się, że może być jeszcze gorzej. Oboje wyniszczają się tylko po to, żeby uśmierzyć ból. Ból, który ciężko sobie wyobrazić, taki, który sami wywołali.
Rose zostaje dogoniona przez czarną przeszłość, do której nigdy nie chciała wrócić, a Killian...dosłownie wpada w czarną otchłań, karmiąc swoje nałogowe demony.
Czy tym razem istnieje szansa na ich ocalenie? Na szczęście mają przyjaciół, którzy tak łatwo nie odpuszczą. Jednak największym problemem jest tęsknota, za drugą osobą.

Od początku serii "Black" byłam ogromną fanką głównego bohatera książki, o której właśnie czytacie. Killian to postać, która skradła moje serce. Autorka wykreowała go w taki sposób, że każda myśl przyciągała mnie właśnie do niego. Jego połączenie z Rose stanowiło tylko wisienkę na torcie. W tym przypadku tort był czarny, tak jak wisienka, niemniej jednak, krok po kroku, nabierał coraz bardziej wyrazistego smaku i koloru.

Czytając tę książkę, musicie się nastawić na ogrom emocji. Będzie bolało, będzie wzruszało, będzie dawało nadzieję, będzie wykręcało ze złości. To właśnie wszystkie etapy, przez które Autorka przeciągneła bohaterów, a tym samym nas.

To historia, która porusza wiele ciężkich tematów, może nawet głównie takie.
Po pierwsze - uzależnienie. Karolina nie podchodzi do tematu subtelnie, dosadnie opisuje skutki, zachowania, które wywołują używki. Tym samym książka staje się znakomitą przestrogą przed nimi.

Z kolejnej strony uderza w nas przeszłość bohaterów. Ta była zupełnie pozbawiona barw. Kojarzy się z przemocą fizyczną oraz psychiczną. To właśnie sceny z nią związane, najbardziej sprawiały, że miałam żądzę mordu w oczach. Sami będziecie chcieli rozszarpać kilka postaci, zwłaszcza, że upływ czas nie wpłynął na ich zmianę.

Rose i Killian również wybierają drogę najbardziej wyboistą, prowadzącą pod górę, uważają, że nie zasługują na bycie szczęśliwymi.
To wszystko sprawiło, że płakałam wiele razy.

Jest jednak coś, co rozświetla to wszystko. Miłość. Bezwarunkowa. Bezgraniczna. Nietuzinkowa. Przezwyciężająca najgorsze przeszkody oraz upływ czasu. Taka, której ukrywanie sprawia ból, więc musi dosłownie wybuchnąć, aby spalone zgliszcza mogły zamienić się w coś kiełkującego.

Jeśli więc nie boicie się emocji, bardzo trudnych tematów - czytajcie.