Ballada ptaków i węży recenzja

Coriolanus Snow, mimo że pochodzi z potężnego rodu Kapitolińskiego, w rzeczywistości zbliża się do upadku. Razem z babką i kuzynką Tigris próbują łączyć koniec z końcem. Jednak los zaczyna się do niego uśmiechać i zostaje mentorem w 10. Głodowych Igrzyskach. Jeśli jego podopieczna Lucy Gray wygra, zdobędzie nagrodę pozwalającą mu na dalszą naukę w Uniwersytecie. Tylko życie Coria i Lucy zaczynają splatać się w całkiem inny sposób, niż zakładają organizatorzy wydarzenia.

Kiedy dowiedziałam się o premierze książki z uniwersum “Igrzysk śmierci”, kwestią czasu było, kiedy trafi ona do moich rąk. Problem jednak pojawił się przy samym czytaniu. Bo z historii o prezydencie Snowie oczekiwałam opowieści o intrygach, które na przestrzeni lat musiał tworzyć, aby dojść do władzy. A autorka opisała jedynie krótki okres czasowy, który szczerze mówiąc, nie zawsze był dla mnie spójny co do trylogii (albo moich wyobrażeń). Dodatkowo powstały wątek romantyczny pomiędzy bohaterem a jego podopieczną był dla mnie sztuczny. Czekałam wręcz na moment, kiedy się okaże, że któreś powie drugiemu, jak udaje.

Sama książka nie była dla mnie równa również pod względem akcji. Kiedy działo się jakieś ważne lub interesujące wydarzenie, to potem długo nie było nic. Natomiast wydarzenia związane ze stroną mentorką autorka również przedstawiła bardzo nudno. A poznanie tej strony Igrzysk mogło się najbardziej kluczowe, zwłaszcza że znamy już historię trybuta. Najbardziej akcja dla mnie rozwinęła się chyba dopiero 120 stron przed końcem tej opowieści. To tu bohater zaczyna zamieniać się w postać, którą znamy i nienawidzimy. Trochę jednak szkoda, że dzieje się to tak późno. Może gdyby było inaczej, bardziej wciągnęłabym się w “Ballade...”

Ta książka to średniak. Pojawiły się nowe informacje na temat Panem oraz powstawania Igrzysk. Jednak, aby się o tym dowiedzieć, musiałam najpierw się cholernie wynudzić. Tylko koniec wszystko ratuje. Rozczarowałam się strasznie tą powieścią. Bardzo lubię historię Katniss, ale niestety ta mnie nie porwała.