Ballada ptaków i węży recenzja

"Igrzyska śmierci" to już kultowa seria, która przekonała do siebie sporą część czytelników lata temu. Sama czytałam ją jeszcze w gimnazjum, czyli mniej więcej dziesięć lat temu. Wspominam tę trylogię z ogromnym sentymentem. Nie mogłam więc nie skusić się na przeczytanie "Ballady ptaków i węży", która skupia się na głównym złoczyńcy całej serii - Coriolanusie Snow.
Akcja w pierwszym tomie opisuje 74. Igrzyska Głodowe. W balladzie natomiast cofamy się 64 lata wstecz, kiedy to Coriolanus Snow nie jest nieustępliwym dyktatorem, a jedynie osiemnastolatkiem, który chciałby rozwijać swoją wiedzę. Jego rodzina, niegdyś bogata, obecnie musi na wszystkim oszczędzać. Młody chłopak za cel obiera sobie odbudowanie chwały Snowów, a ma mu w tym pomóc nowopowstała rola mentora trybutów biorących udział w 10. Igrzyskach Głodowych. Coriolanus ma świadomość, że musi wykazać się sprytem i urokiem, aby zdobyć uznanie publiczności oraz pokonać pozostałych opiekunów. Los jednak podsuwa pod jego skrzydła Lucy Gray Baird, trybutkę mającą reprezentować dystrykt dwunasty, która może i zaskarbiła sobie zachwyt publiczności, natomiast jest zbyt krucha aby wygrać bitwę na arenie. Dodatkowo sytuacji nie polepsza fakt, że dziewczyna i chłopak zaczynają się do siebie zbliżać. Walka Coriolanusa od tego momentu nie toczy się tylko o własną chwałę i sławę, ale także o przetrwanie Lucy Gray i jej zwycięstwo w Igrzyskach.
Z początku jak "Ballada ptaków i węży" pojawiła się w Polsce, miałam przeczucie, że będzie ona zdecydowanie zbędna i raczej dopisana na siłę. Wydawało mi się, że trylogia jest dobra taka jaka jest i nie potrzebuje dodatkowego prequela ani sequela. To też sprawiło, że bardzo długo zbierałam się do przeczytania tego "tomu 0". Zostałam nieco do tego popchnięta przez pojawienie się ekranizacji, a że zawsze wolę najpierw zapoznać się z książką, to musiałam się za nią zabrać. I nie żałuję. Żałuję jedynie tego, że byłam tak sceptycznie do niej nastawiona. Nie ukrywam, że książka w pewien sposób wywołała u mnie coś w rodzaju dysonansu poznawczego. Prezydent Snow był zdecydowanie znienawidzoną przeze mnie postacią we wszystkich dotychczas przeczytanych przeze mnie tomach. Tutaj, moje myślenie kompletnie się odmieniło. Śledziłam młodego chłopaka, który lata wcześniej przeżył wojnę i stracił oboje rodziców. Świeżo wchodzącego w dorosłość mężczyznę, który próbował odmienić los swojej rodziny. I właśnie to sprawia, że "Ballada" jest obowiązkowa do przeczytania dla fanów "Igrzysk śmierci". Pokazuje nam bardzo szczegółowo przemianę niewinnego chłopaka w tyrana oraz wyjaśnia dlaczego po tylu latach jest takim okrutnym człowiekiem względem absolutnie każdego.
Nie chce więcej mówić, bo nie chce też nikomu niczego spoilerować, niemniej jednak książka jest zdecydowanie świetna i jeszcze dokładniej obrazuje cały ten dystopijny świat. Dla fanów "Igrzysk" jest to zdecydowanie must read.