Kamienie i motyle recenzja

Jejku... ta książka to istne piękno. Dla mnie absolutne mistrzostwo 😍. Niepozorna, skromna okładka a pod nią dwa burzliwe światy i multum emocji.
To bardzo dobry mix literacki, połączenie powieści obyczajowej, mocnego kryminału, sensacji z delikatnym wątkiem romantycznym. Adrenalina rośnie tutaj z każdą przewracaną kartką. Niespodziewane zwroty akcji, intrygi i dynamiczna fabuła wciągają niesamowicie w całą historię. Autorka przeniosła nas do Afganistanu (na szczęście tylko na czas czytania 🫣), na tereny pełne wojny i okrucieństwa, gdzie kobiety nie mają żadnych praw a ludzie traktują się okrutnie. Wykreowała fantastycznych bohaterów budzących sympatię. Czytając odczuwało się z nimi strach, smutek, walkę o przetrwanie, radość i nadzieję. Poznajemy Beatę, której przez rozwód zawalił się świat. I tutaj, na samym początku autorka już spowodowała moje szybsze bicie serca 🧡. Dlaczego kobiety tak mało w siebie wierzą? Milkną, kiedy powinny krzyknąć stop, nie godzę się na to i zawalczyć o siebie. Ten rozwód, to nie był koniec. To uwolnienie się z toksycznego związku, to był dopiero początek, o czym nasza bohaterka się dopiero przekona. Mamy Tomasza, który jest reporterem, jednocześnie przyjacielem i dawną miłością Beaty. Od dekady nie mają ze sobą kontaktu, jednak cały czas mają siebie w pamięci. Kiedy kobieta dostaje wiadomość o jego zaginięciu i prośbę o pomoc w poszukiwaniu, postanawia porzucić wszystko i wyjechać do Afganistanu. Jest też sporo pobocznych bohaterów, jednak nie chcę Wam tutaj za dużo zdradzać i opisywać, bo co to później za przyjemność z czytania ;-). Zakończenie jest wisienką na torcie, coś tam podejrzewałam ,jednak nie spodziewałam się aż takiego obrotu sprawy 😎.
Co się tam wydarzy i czy wszystkim uda się powrócić do spokojnego Krakowa - przekonać musicie się sami.

Z pewnością historia ta pozostanie w mojej pamięci na dłużej i dziękuję autorce, że mogłam przeczytać tak wspaniałą książkę, która jest jej debiutem, ja bym dodała "z przytupem". Tytuł to piękna metafora. Dla każdego z pewnością będzie znaczyło to coś innego. Wszyscy zbieramy gdzieś po drodze kamienie,tylko czy warto je nosić cały czas ze sobą? Czasami się o nie potkniemy, wtedy jak dzieci, trzeba otrzepać kolana i iść do przodu z większą ostrożnością ale też z większą odwagą. Motyle przechodzą przemianę z poczwarki w coś pięknego. Zwiastują nadzieję, lekkość ale też ulotność chwil.