Rysunkowy chłopak recenzja

Kiedy tylko na rynku pojawił się „Rysunkowy Chłopak” wiedziałam, że muszę go mieć. Nie było innej możliwości! I zrządzeniem losu udało mi się otrzymać egzemplarz recenzencki od samego wydawnictwa. Kiedy wróciłam z pracy do domu, a na stole leżał nikt inny jak właśnie „Chłopak” - piszczałam z radości jak małe dziecko, gdy dostanie upragnioną zabawkę. 

Samą autorkę „znam” z innych powieści. „Drwal” mi odpowiadał bardzo, mimo różnych opinii, niemniej podobał mi się „Sponsor”, bo jednak za darmo pani Kasia nie otrzymała przydomku „najlepszej twórczyni romansu / erotyku”. 

Co spotkałam zatem w „Rysunkowym Chłopaku”? Świetną książkę! A przede wszystkim nie naciąganą. Temat żałoby i depresji często w ostatnich miesiącach przewijał się przez moje dłonie. Niemniej jednak tutaj temat jest dotknięty prawdziwie, konkretnie. Nie liźnięty, bo ładnie pasuje do fabuły, tylko konkretnie dotknięty przez autorkę. Bohaterowie też nie są jak ciepłe kluchy, więc tym bardziej czytało mi się przyjemnie. Szczególnym atutem jest historia, która prowadzi nas składnie i konkretnie nie pozostawiając nic do życzenia. Takie książki naprawdę poruszają serduszko. Kto zna  panią Kasię wie, że pisze lekko, a co za tym idzie, czyta się ekspresowo!

Jeżeli się nadal zastanawiacie tonie róbcie tego więcej. Przełamcie się i  czytajcie, naprawdę warto! Możecie mi zaufać :)