Je2bnik recenzja

Czasem tak mam, że nie od razu książka mnie zachwyca, że potrzebuję trochę czasu, by móc się w niej zgłębić, zanurzyć w odmęty spisanych przeżyć. Tutaj tak trochę było. A gdy już złapałem haczyk to... nie chciałem stracić kontaktu z zabójcą i jego ofiarą. Zatonąłem w odmętach zbrodni, nienawiści i strachu, zalanych litrami ludzkiej krwi.

Czytałem.
Wnikałem.
Poznawałem.

Zbierane informacje zapisywałem sobie w notesie bojąc się, by nic mi nie umknęło. Notowałem i analizowałem. Mój szósty zmysł kazał drążyć i drążyć i drążyć...

Przeszłość.
To ona jest tutaj ważnym elementem.

Jakże ogromny ma ona wpływ na naszą teraźniejszość. To w jaki sposób ona nas ukształtuje ma znaczenie kim jesteśmy teraz.

Świetne były te rozdziały opatrzone podpisem ON. Dzięki nim poznawałem JEGO. Zanurzałem się w chory umysł zagubiony w mrocznych labiryntach przeszłości. I to "uczucie beznadziei, kiedy ktoś coś ci wmawia, a ty wiesz, że kłamie". I to napięcie... To nie były łatwe rozdziały. Szokowały. W*urwiały. Zasmucały. Mój umysł bronił się przed tą wiedzą. Nie chciałem tego czytać.

Bodziec.
Impuls.
Reakcja.

Akcja nie zwalniała. Autorka co rusz serwowała mi tak silne emocje, że w pewnym momencie potrzebowałem się odgrodzić od tego, co się tutaj działo.

I to spojrzenie. Spojrzenie człowieka, który tworzy, a jednocześnie niszczy. Ono mnie prześladowało...

Gdy wreszcie udało się rozwiązać tę zagadkę kryminalną, a winni otrzymali należną karę odetchnąłem, "czując, jakby ktoś zwolnił wielki uścisk", który mnie paraliżował.

Tytuł. Tajemnicza gra słów, która długi czas była dla mnie zagadką. Dopiero autorka mi to wyjaśniła w książce i muszę przyznać, że pomysł na ten tytuł jest świetny. Gratuluję.

Bohaterowie. Wielowątkowi. Niejednoznaczni. Poharatani przeszłością. Dzisiaj próbują odnaleźć się w dorosłym świecie. Z różnym skutkiem... Każda i każdy z nich jest inny. A jednak jest coś co ich łączy. To są emocje…

"Je2bnik" to opowieść o emocjach, tych wywołanych "traumami, przeżyciami, których nikt nigdy nie chciałby spotkać na swojej drodze". Ubrane w literki spisane prze autorkę odkryły przede mną swoje mroczne oblicze. Uległem im, ale tego nie żałuję.