Pokusa wszechmocy

Są książki, które po prostu się czyta – dla rozrywki, dla chwili relaksu. Ale są też takie, które wciągają od pierwszej strony i nie pozwalają oderwać się aż do samego końca. „Pokusa wszechmocy” Łukasza Skotnicznego zdecydowanie należy do tej drugiej kategorii. To powieść, która nie tylko trzyma w napięciu, ale przede wszystkim porusza emocjonalnie i daje do myślenia. Dla mnie była czymś więcej niż tylko historią – była podróżą przez ciemność, ból, wewnętrzne rozdarcie i siłę, jaką daje walka o siebie.

Najmocniejsze wrażenie zrobiło na mnie to, jak autor balansuje między dynamiczną akcją, a psychologiczną głębią. To nie jest po prostu sensacyjna opowieść z elementami fantastyki – to historia człowieka, który zmaga się nie tylko z brutalnym światem zewnętrznym, ale też z samym sobą. Matthew Shawn to postać, którą zapamiętam na długo – nie jako „bohatera”, ale jako człowieka z krwi i kości, rozdartego między dobrem a koniecznością, sprawiedliwością a zemstą. Jego wewnętrzne monologi, pełne bólu i wątpliwości, były momentami tak przejmujące, że miałam wrażenie, jakbym słuchała czyichś prawdziwych, najgłębiej skrywanych myśli.

To, co podobało mi się najbardziej, to klimat powieści – mroczny, pełen napięcia, a jednocześnie przemyślany i spójny. Autor stworzył świat, który może być metaforą naszej rzeczywistości – miasto Calvaray to nie tylko arena walki z przestępczością, ale też tło dla znacznie głębszych problemów: samotności, utraty sensu, pokusy władzy i...