Denar dla szczurołapa recenzja

Z pisaniem bestsellerów musi być tak jak z pisaniem hitowych piosenek. Niby proste i banalne, a jednak ludzie nucą, kupują płyty, chodzą na koncerty, a dla artysty sława, bogactwa i wieczna chwała. Gdyby to było takie proste, to nie opędzilibyśmy się od kolejnych Dawidów Podsiadłów, a na rynku wydawniczym od Deanów Brownów. Z jakiegoś powodu tak się jednak nie dzieje i uprzedzając lekko fakty: Aleksander R. Michalak nie jest polską wersją Amerykanina.

Denar zaczyna się obiecująco. Mamy ciekawą intrygę opartą na legendzie szczurołapa z Hameln, mamy interesujący wstęp do historii, obiecujący wartką akcję i przygody na miarę tych, jakie spotykają Roberta Langdona, mamy szczyptę humoru, jego jakość to kwestia gustu ale jest - nic tylko się przy lekturze relaksować. No i się relaksowałem ... przez mniej więcej pierwsze 60 stron , bo potem zaczęła się wielka, bezbrzeżna nuda. 

Powieści tego typu mogą mieć wiele wad: mogą mieć papierowych bohaterów (obecne!), mogą mieć proste, czy wręcz głupkowate rozwiązania fabularne (są!), mogą też być drewniane i kiepskie stylistycznie (tutaj akurat szczurołap litościwie czytelnikom darował) i wszystkie te wady można wybaczyć, jeśli książka jest wciągająca, a tutaj to wygląda mniej więcej tak: 

główny bohater, doktor Gabor Horthy, jedzie gdzieś w poszukiwaniu materiałów do pracy naukowej, tam spotyka jakiegoś profesora i ten daje mu długi wykład na temat wykładanej przez siebie dziedziny przypadkowo nasz doktor dowiaduje się czegoś o legendzie szczurołapa, potem jedzie w inne miejsce i znowu wykład i znowu i tak w kółko (czasami coś piją albo uprawiają seks) i tak przez bite 400 stron z górką - ta powieść jest tak liniowa, że aż wypala gałki oczne ... 

Aby oddać autorowi sprawiedliwość same wykłady, teorie i mity przedstawione w Denarze, są bardzo interesujące, widać, że pisarz ma dużą wiedzę i łatwość jej przekazywania - z wielką chęcią przeczyłabym książkę popularnonaukową na ten temat, niekończenie jednak trzeba było to wszystko upychać do thrillera, zapominając przy tym o interesującej akcji ...

Aleksander R. Michalak postawił sobie za cel bycie Danem Brownem 2.0. Danem Brownem lepszym merytorycznie, bardziej swojskim i ciekawszym - bo w końcu co to za problem napisać bestseller? Zapomniał jednak o bardzo ważnej rzeczy, mianowicie o podtrzymywaniu ciekawości czytelnika, rozbudzaniu jej i trzymaniu za twarz do ostatniej strony, choćby była 6 rano i zaraz miałby zadzwonić budzik wzywający do roboty, tutaj przy dobrym początku i niezłym zakończeniu reszta zlewa się w jedną szarą całość.