Czas starego Boga recenzja

Irlandzka dusza

Autor: @Olga_Majerska ·1 minuta
2024-06-26
Skomentuj
Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!
„ Jego historia została opowiedziana, choć nie opowiedział jej nikomu”.

Żalem i tęsknotą życie opłakiwane,
największe uczucia dawno odebrane.
Irlandzkie szepty przeszłości,
w odbiciu ludzkiej miłości.
W sercu jego zatracenie,
czy nadzieja na ocalenie?
Ciążąca zmęczeniem dusza,
coś w starszym człowieku porusza.

W lustrze odbicie nieznane,
latami jego myśli skrywane.
Pamięć oblekł zły dotyk,
gdy gasł ich życia płomyk.
Jego June duszę ocaliła,
dziecięcą ranę w głębi osadziła.
Naznaczona krzywdą największą,
zadrą obleśnego dotyku najcięższą.

Ile żalu!
Ile tęsknoty!
Niewypowiedzianych cierpień.
Ile „zwyrodniałego pożądania”!
Posłańcy Boga na zewnątrz, a w środku „mordercy dziecięcych serc”, „pożeracze ich radości”, „grabieżcy jaźni”.
Ile złych wspomnień, obrazów przemocy!
Lecz miłości do niej nic powstrzymać nie zdoła.
Kochał ją wczesniej i zawsze.

Opowieść płynąca dolinami wspomnień, które ugrzęzły we wnętrzu człowieka dotkniętego bagażem nieopisanych strat i doświadczeń. Liryczna wręcz i zachwycająco metaforyczna apostrofa do przeszłości i teraźniejszości, próba zrzucenia z duszy ciążących na niej tęsknot. Tak że „smutne stacje pamięci” rwią się, by je wydostać z umysłu, z serca, z głębi trzewi. Wypełniona demonami przeszłości mocno uczepionymi wspomnień, otulona irlandzkim klimatu zapachem. Doprawiona delikatnym wątkiem kryminalnym, co uradowało moją duszę niezmiernie. Bo jednak ktoś kiedyś stracił życie, ten, który zawinił, tylko jak to się stało? Czy to wspomnienie, czy tylko wyobrażenie?

O stratach, krzywdach i cierpieniu z przeszłości płynącym, ta rozprawa. O wielkiej miłości i bólu jeszcze większym. Proza niebywała, poetycka i wyjątkowa. Jedna z najpiękniejszych, jakie dane mi było poznać. Jestem urzeczona stylem autora, pięknem pisanych przez niego słów, kreśleniem emocjami i wydobywaną z głębi duszy niepokojącą aurą. Polecam ogromnie. Choć nie każdemu. Wymagająca to książka i niełatwa. Nieczęsto płaczę podczas czytania, tutaj ta jedna łza długo toczyła się smutkiem po moim policzku.




Moja ocena:

Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Czas starego Boga
Czas starego Boga
Sebastian Barry
8.1/10

Nominowana do Nagrody Bookera powieść irlandzkiego mistrza we wspaniałym przekładzie Agi Zano. Policjant Tom Kettle niedawno przeszedł na emeryturę i zamieszkał w zaciszu nowego domu, przybudówki do...

Komentarze
Czas starego Boga
Czas starego Boga
Sebastian Barry
8.1/10
Nominowana do Nagrody Bookera powieść irlandzkiego mistrza we wspaniałym przekładzie Agi Zano. Policjant Tom Kettle niedawno przeszedł na emeryturę i zamieszkał w zaciszu nowego domu, przybudówki do...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

Pewnie większość z was pamięta przepiękny wiersz Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego w interpretacji Marka Grechuty. Podczas lektury „Czasu starego Boga” Barry’ego, wciąż słyszałam w głowie tę melodi...

@alicya.projekt @alicya.projekt

Każdy nosi w sobie wiele krzywdzących historii, demon przeszłości promieniuje na teraźniejszość. Im odleglejszy i bardziej mglisty jest obraz lęków, tym bardziej podstępne działanie demona. Potrafi u...

@monika.sadowska @monika.sadowska

Pozostałe recenzje @Olga_Majerska

Ona i dom, który tańczy
Ten dom.

Ten dom. On tańczył. W nich. W ich życiach. On widział. On czuł. Miłość głęboką. Największą. Ona taka żarliwa. Była. I pachniała nimi. Jego dotykiem, a jej miękkością. K...

Recenzja książki Ona i dom, który tańczy
Mosty na Wiśle
Mosty na Wiśle

Skłębione chmury wojny, przesłoniły radość. Co znaczy słowo „ wolny ”, gdy odeszła życia jasność? Po okruszynę chleba, po ciepła blask maleńki. Tak mało było trzeba, ten...

Recenzja książki Mosty na Wiśle

Nowe recenzje

Klub Dzikiej Róży
Dzika róża
@patrycja.lu...:

"Klub Dzikiej Róży" zaprasza w progi podupadłego pensjonatu w czasach powojennych, w którym policja odkrywa zwłoki. Mie...

Recenzja książki Klub Dzikiej Róży
1.3.1.4. Śmierć nas nie rozłączy
Tetbeszka
@patrycja.lu...:

"1.3.1.4. Śmierć nas nie rozłączy" to debiut Aleksandry Maciejowskiej, w którym przenosimy się kilkadziesiąt lat wstecz...

Recenzja książki 1.3.1.4. Śmierć nas nie rozłączy
Dzieci jednej pajęczycy
Pajęcza sieć
@patrycja.lu...:

"Dzieci jednej pajęczycy" przenoszą nas do świata Aglomeracji, gdzie cywilizacja próbuje utrzymać się na powierzchni za...

Recenzja książki Dzieci jednej pajęczycy
© 2007 - 2024 nakanapie.pl