W środku nocy recenzja

w przeszłości dziecięcych lat
mrok i smutek największy
zza tragicznych wydarzeń krat
wygląda trauma i pomrok najcięższy

on czuł się inny i od nich daleki
za miłością do duchów się skrył
a na tej zasłonie szarości zacieki
niedostrzeganą duszą wciąż był

mijają lata, Ten Sen wciąż żywy
całun żalu przysłonił mu życie
złych wspomnień obraz stał się fałszywy
on dryfował w tragedii niebycie

tamtej nocy rozpadł się świat
zniknął mały chłopiec
do tamtej nocy, do tamtych lat
tak trudno i ciężko mu dobiec

w środku nocy ktoś nadejdzie
przywróci pamięć i duszę przywoła
w środku nocy nadzieja odejdzie
o chłopcu nikt zapomnieć nie zdoła

Nie widzą mnie. Nie dostrzegają.
Dziwadłem jestem. Świrem.
Zanurzonym w swoim świecie,
w którym tak obco, pusto.
W pojedynkę. Sam na sam.
Przyjaciel tak bardzo zranił.
Tamte słowa rozdarły mi serce,
a duszę ugodziły samotnością.
A ja. Chciałem tylko, żeby na mnie spojrzeli.
Teraz zostały mi tylko duchy.
One pragną, by je ktoś dostrzegł.
Tak jak ja. Niewidziany. Niedostrzegany.
Żalem chłopiec zmarnowany.
Więc za nimi idę. W las. W ciemność.
Za duchami swoich wyobrażeń.
Idę i już nie wrócę.

Tutaj nie chodziło o zło.
Chodziło o niedoskonałość.
Pogubienie. Złe decyzje.
O tamte lata, gdzie młodość rozpostarła swoje skrzydła.
O młodych ludzi, zaplątanych w sferze inności.
Czujących inaczej, pragnących być sobą.
Zatartych we własnych odczuciach.
O decyzjach, których nie można było cofnąć.
Koszmar wraca. Nadchodzi. Chwyta.
Nie zaśnie snem spokojnym ten,
kto z przeszłością się nie rozliczy.

Mocno poczułam to pierwsze spotkanie z autorem. Choć toczyło się dość niespiesznie, naszpikowane było emocjami. Które drżały, drapały. Nie ustawały. Przeżyłam tę książkę. Odkryłam jej wielowymiarową przestrzeń. Wyciągałam to, co moje odczuwanie wzniosło na wyżyny - smutek, ból, poczucie nieprzynależności, duszącą krzywdę, wyrzutów sumienia poczucie i ucieczkę od niezrozumienia. Może nie był to zachwyt. Może mogłoby być mocniej i bardziej. Ale polecam poczuć tę książkę. Warto.