Indygo recenzja

Skye, trzydziestoletnia rozwódka, wiedzie uporządkowane i nieco nudne życie agentki nieruchomości. Wszystko zmienia się, gdy w jej biurze pojawia się tajemniczy brunet Daniel, który okazuje się wilkołakiem. Pracując dla Daniela, Skye pakuje się w tarapaty, gdy na jaw wychodzi, że jest ona człowiekiem indygo odpornym na hipnozę wampirów. By ochronić dziewczynę przed ich zakusami, Daniel i jego wataha przyjmują ją pod swoją opiekę, wtedy poznaje ona trudne zależności hierarchiczne panujące w stadzie. Tymczasem odkrycie specyficznych zdolności indygo staje się dla Skye dopiero początkiem problemów, zwłaszcza gdy okazuje się, że rodzące się między nią a Danielem uczucie nie wszystkim jest na rękę…

Zarówno po opisie jak i podczas czytania miałam wrażenie, że już gdzieś to czytałam. Oczywiście skojarzenie spadło na mój ukochany cykl o Mercedes Thompson od Patricii Briggs (recenzja TUTAJ). Chociaż główne bohaterki są od siebie różne, ich życie ma mało ze sobą wspólnego, jest wiele wątków wspólnych. Obie trafiają do domu watahy, o względy obu walczą dwa wilki, pojawia się przyjaciel wampir i jeszcze trochę mogłabym znaleźć. Ma to swoje plusy i minusy.

Wiele osób polecało mi tę książkę jako romans paranormalny. Natomiast ja powiem, że jeżeli szukacie miłości, słodkich par, erotyzmu to nie tutaj. Jest tu wątek miłosny, ale to nie ten główny wątek. Większa część książki skupia się na odkryciu kim jest Skye i budowaniu relacji.

Do tanga trzeba dwojga. Troje to już tłok. A czworo?

Tu się pojawia problem. Wraz z pojawieniem się głównej bohaterki w świecie nieludzi, wzrasta zainteresowanie jej osobą. Problem jest taki, że adoratorów jest aż trzech (w pewnym momencie myślałam, że nawet więcej) i wyszcy poza Skye wiedzą, jakimi uczuciami ją obdarowują. Praktycznie do końca nie wiemy, kto zdecyduje się wyznać kobiecie miłość, którego z mężczyzn wybiera ona. Dopiero w ostatnim rozdziale z kimś się wiąże, ale ten związek i tak nie jest pewien, bo żeby się dowiedzieć więcej musimy sięgnąć po kolejny tom.

Jedyna rzecz, która mi się w tej pozycji nie podoba to za szybko urwany wątek polowania na Skye. Na jej zdolnościach miała opierać cała ta pozycja, tymczasem mniej więcej sto stron przed końcem ten wątek lekko zanika, a na jego miejsce pojawia się coś innego.

Nie wiem czy to podobieństwo do Briggs czy coś innego, ale podobał mi się ten polski debiut i napewno będę go polecać.