Imię śmierci recenzja

Przemoc karmi się tajemnicą. Nie hartuje tylko osłabia. Życie w ciągłym lęku niszczy poczucie wartości. Pojawia się chaos myśli i brak bezpieczeństwa. Dzieje się w milczeniu i odizolowaniu, doprowadzając do tragedii. Przemoc zamyka się w szafie, by nie ujrzała światła dziennego, bo wstyd, strach, olbrzymi stres. Nigdy nie wiadomo co przyniesie kolejny dzień. Doświadczasz przygnębienia, cierpienia, bezsilności, bólu, ciągłego poczucia zagrożenia, a więc musisz być uważna i żyć w napięciu. Zapadasz się w sobie, tracisz chęć istnienia. Trafiasz do piekła. Zniszczone życie poprzez ciche zbrodnie. Nic nie usprawiedliwia krzywdzenia drugiej osoby.

Zostają znalezione zwłoki Doroty Milewskiej. Wszystkie tropy wskazują na winę jej męża. Giną kolejne kobiety i ponownie wzrok śledczych skierowany jest w kierunku Milewskiego. Tymczasem w domu małżeństwa Tarnawów rozgrywa się dramat. Jolanta tkwi w przemocowym związku, gdzie co dzień poddawana jest upokorzeniom. Toksyczne relacje i prawo pięści zatacza coraz brutalniejsze kręgi.

Wstrząsająca wielowątkowa powieść. Mocna i trudna. Wybrzmiewa bólem i życiową beznadzieją. Porusza ważne problemy społeczne. Szokuje.

Ponownie spotkamy się między stronami z Ingą Piątkowską. Poznamy jej dalsze losy, sukcesy i porażki. Wkroczymy w atmosferę lat osiemdziesiątych XX wieku, które rządziły się swoimi prawami. Agresja, zdrady, morderstwa i nieporadność wymiaru sprawiedliwości. Śledztwo nie jest tu najważniejsze, stanowi tło do mrożących krew w żyłach wydarzeń.

Zaburzone związki, które stają się zalążkiem zła i beznadziei. Bezdenna melancholia opuszczenia pogrążająca duszę. Do bólu autentyczna w swym przekazie, z nutą humoru charakterystycznego tylko dla autorki.

Cierpienie i brak szansy na wyzwolenie ze szponów szalonego oprawcy. Stopniowa utrata poczucia własnej wartości prowadzi do podporządkowania i rezygnacji z walki o własną godność. Buduje się system przekonań o własnej bezradności, zależności od sprawcy, a nawet ułomności. Im głębiej wejdziecie w tę historię, tym bardziej będziecie poruszeni.
Pokuszę się o stwierdzenie, że to najbardziej przejmująca i wywołująca wachlarz emocji powieść Hanny Greń.
Pełna refleksji i wzruszeń. Gorąco polecam. Czytajcie!