Chodź za mną recenzja

Wstyd się przyznać, ale tę książkę dostałam już dawno temu, krótko po premierze i o niej zapomniałam. A przecież wtedy byłam nią tak bardzo zafascynowana.

Ewa - właścicelka prestiżowego salonu fryzjerskiego, wschodząca gwiazda Instagrama, kochanka....
Artur - student, przyjaciel, marzyciel, zakochay, niewidomy...
Co może się stać, gdy dwójkę odmiennych sobię ludzi, o całkowicie innych życiowych wartościach połączy... kamienica? - miał być oblęd i był, ale nie taki jak się spodziewałam.

"Chodź za mną" jest książką pokroju "Pacjentki" z tym, że jeszcze mniej przemyślaną. Najważniejszą częścią tej pozycji okazały się dla mnie podziękowania, w których autorka zawarła wszystko, czego się spodziewałam czytając jej dzieło.

"Stworzyłam ją z kilku wątków, które kiedyś miały być osobnymi opowieściami" - pisze. Niestety czuć to i tak bolą o tego oczy... Dla mnie po prostu początek, środek i zakończenie się nie kleiło, jakbym naprawdę czytała różne opowieści, gdzie żadne nie jest kompletne. Przez to wszystko odniosłam wrażenie, że sama autorka pogubiła się z tym, co chce tam zawrzeć, więc wrzuciła wszystko i pomyślała, że jakoś to będzie. Trudno włożyć tę książkę nawet w jakąkolwiek kategorię, bo to już nie są wątki romantyczne, kryminalne, sensacyjne... tu jest wszystko i nic. A jak jest wszystko, to jest nijakie, nieprzemyślane.

"Pacjentka" chociaż zaskoczyła mnie nagłym obrotem spraw. Tu nie zaskoczyło mnie nic, a zakończenie jest otwarte. Tak jak mówiłam początek, środek i koniec to trzy różne bajki, a każda z nich bardzo przewidywalna, z drogami donikąd. Moim zdaniem książka wiele, by zyskała, gdyby autorka zdecydowała ię na jeden główny wątek i go rozbudowała, a przy okazji nie zmarnowała potencjału z samego początku historii.

Może ktoś z was mi wytłumaczy znaczenie tytułu w tym wszystkim. Bo nie wiem, czy ja coś przegapiłam, czy jest on jak cała powieść. Niestety poza stylem i ogólną budową książki, trudno znaleźć mi jakieś plusy. Fabuła dla mnie ich nie posiada. Polubiłam jednego z głównych bohaterów, a nawet podziwiałam i może, gdyby to była to tylko opowieść Artura, byłaby to jedna z moich ulubionych książek.