Zawsze mieszkałyśmy w zamku recenzja

Merricat Blackwood wraz z siostrą Constance i stryjem Julianem zamieszkują rodzinną posiadłość. Ich codzienność naznacza nieustanne piętno niedawnej tragedii, gdy pewnej nocy do cukiernicy trafiła smoertelna dawka arszeniku, zbierając żniwo pozostałych członków rodziny. Constance uniewinniono, ale plotki i niechęć miejscowych są coraz silniejsze, a dodatkowe kłopoty zaczynają się, gdy do domu przyjeżdża kuzyn Charles...

Jest to ciekawa powiesc gotycka, której może nie określiłabym mianem horroru, bardziej pogranicza kryminału i thrillera. Shirley Jackson zaprasza do dusznej, wyizolowanej przestrzenii posiadłości Blackwood, gdzie nie straszą skrzypiące schody, czy przestawiane meble, ale tajemnice rodzinne, tak głęboko skrywane i zamiatane pod dywan, że stają się nieodłącznym elementem życia mieszkańców. Może finalnie nie zaskakuje ich odkrycie, ale sam proces funkcjonowania z nimi jest tu porażający.

Na największą uwagę zasługują tu portrety psychologiczne bohaterów, które wywarły na mnie duże wrażenie. Zdarzenia obserwujemy oczami Merricat, której kompulsywne, destrukcyjne zachowania na pograniczu socjopatii, niedostosowanie społeczne, niedojrzałość, przywiązanie do rytuałów i tragiczna chęć chronienia dotychczasowego porządku rzeczy zderzają się z odciętą od świata Constance. Wyraźna agorafobia i rozpaczliwa próba spajania rodziny, nawet kosztem przymykania oczu na wiele spraw, są dramatyczne i budzą współczucie. Do tego dochodzi Julian z posuwającą się demencją, a jednocześnie wbrew pozorom widzący i wiedzący najwięcej, nawet jeśli prawda jest zbyt trudna do udzwigniecia.

Klimat tej historii to nieustanna odwracanie się za siebie w paranoicznym poczuciu zagrożenia z każdej strony. Często jest to uzasadnione przez odtrącenie społeczne, ale jest tu ukazany skrajny mechanizm życia w nieufności i poczuciu ustawicznego zagrożenia ze strony świata zewnętrznego.

Ta krótka historia oferuje wiele szczególnie pod kątem psychologicznym, bowiem przy dość prostej fabule, zawiera w sobie ogrom tematów do refleksji. Czytałam z dużym zaciekawieniem i pochłonęłam całą na raz. Myślę, że warto ją przeczytać 🔥