Pan Romantyczny recenzja

Stąpacie twardo po ziemi czy jednak macie w sobie chociaż odrobinę marzycielki, romantyczki, bujacie czasem w obłokach? Moja romantyczna dusza miała totalną, cudowną ucztę. Moje małe romantyczne serduszko schowało sobie Pana Romantycznego i nie ma zamiaru go wypuszczać. Zarówno ta dusza, serce, ale i twarz uśmiechały się szeroko, tak szeroko, że naprawdę czułam to całą sobą. Czytając tę historię, nie potrafiłam przestać się szczerzyć! Nigdy nie miałam za bardzo takich książkowych miłości, ale Max tak bardzo mną zawładnął, że gdzieś koło 80 strony stwierdziłam, że się zakochałam. 
Kiedy jakaś książka tak bardzo, BARDZO mi się podoba, czasem mówię o tym innym po sto razy. Wszystkim komu mogę. Wszystkim naokoło? ups :D Tak było i w tym przypadku, ponieważ Max sprawił, że ta historia nie była ze mną tylko w momencie czytania. Była ze mną w każdej chwili kiedy nie mogłam czytać i sprawiał, że się uśmiechałam i dzieliłam tym uśmiechem z innymi. 
Każdy z nas dobrze wie, że ideały nie istnieją, jednak Maxowi pozwalamy być takim ideałem. Facetem, który potrafi sprawić, że kobieta czuje się lepiej, czuje się piękna, czuje się doceniona. Znikają jej troski i, nawet jeśli tylko przez chwilę, potrafi uwierzyć, że jest cudowna i warta wszystkiego, że ma znaczenie. 
Pomimo tego męskiego ideału, autorka wcale nie sprawia, że rzygamy tęczą. Max na swojej drodze spotyka uparciuszka, takiego nieufnego, który nie wierzy w miłość, a facetów ma na chwilę aby zaspokoić fizyczne potrzeby. Co się kryje w sercu i duszy Eden? Co się kryje za idealnością Maxa? Są tajemnice, jest zabawnie, romantycznie, jest chemia, jest ta nieufność. No i jest Babcia! Babcia, ze swym domowym zwierzątkiem jest mistrzem! :D 
Myślę, że każdy, w kim skrywa się romantyczna dusza, powinien przeczytać tę książkę i że sprawi mu ona sporo radości :)