Gry zstępne recenzja

Nazwisko Katarzyny Ryrych kojarzyłam głównie z książkami dla dzieci i młodzieży, ale autorka napisała też kilka powieści dla dorosłych. Ta, która miała niedawno premierę, znalazła w moim sercu swój kącik.

„Gry zstępne” to powieść dostarczająca czytelnikowi całą gamę emocji. Jest refleksyjna, zabawna, troszkę słodka z nutą goryczy. Opowiada o mieszkańcach położonego w malowniczym miejscu Domu Spokojnej Starości OAZA i hospicjum OSTATNI BRZEG. Jedziemy tam wraz z Michaliną, która otrzymuje informację, że w hospicjum przebywa jej przyjaciółka. Daje się namówić córce do wyjazdu, a na miejscu wynajmuje pokój dla gości i daje się wciągnąć w barwne życie mieszkańców i pracowników.

Nie tylko życie prowadzą barwne, sami również stanowią kolorowy zespół. Poznajemy między innymi Hrabiego, Mecenasa, Taxi Drivera, Górę Lodową, Czarną Wdowę, Poetessę, przystojnego Dra Hausa i dajemy się porwać przygodzie.

Autorka w swojej powieści odczarowuje starość. Pokazuje dwa jej oblicza również symbolicznie. Dom ma dwa skrzydła: Ostatni brzeg - cierpienie i Oazę - radość życia. Pokazuje, że ludzie, którzy z powodu wieku często są nękani przez rozmaite choroby, mogą sprawić, że ich egzystencja będzie się mieniła feerią jesiennych barw. Grają w brydża, tworzą, zakochują się, flirtują, knują intrygi, wywołują wojnę z dyrektorką odkrywają tajemnicę. Prowadzą swoje gry zstępne.

Książka swą ciekawie skonstruowaną wielowatkową fabułą wciąga w rytm życia pensjonariuszy. Czasami robi się bardzo poważnie, by za chwilę wywołać uśmiech. Wyraziste, czasem przerysowane portrety bohaterów, świetne dialogi i piękny język budują niesamowity klimat wykreowanego świata.

Autorka swobodnym piórem w doskonałym stylu wzrusza, bawi, podejmuje trudne, ważne życiowo i społecznie tematy, by otworzyć nam wpół przymknięte oczy na temat wykluczenia, samotności. Przypomina o empatii i o tym, że jeśli do naszego zbiurokratyzowanego, nadmuchanego przepisami życia włączymy czynnik ludzki, zrobi się całkiem przyjemnie.

Dajcie się porwać w refleksyjną, ale i zabawną podróż do Oazy. Może wśród bohaterów znajdziecie swój portret z przyszłości?