Pamiętam tylko ogień recenzja

Anna Musiałowicz znana jest z powieści i opowiadań niepokojących swym surrealizmem i stawianych na półce „horror, groza”. W swojej najnowszej książce z dreszczykiem sennej fantazji opisuje historię, która może się zdarzyć każdemu, a jednak wyczuwa się w niej bardzo osobiste tony.

Malutka odwiedza swoją ekscentryczną ciotkę Konstancję, która pewnego dnia zorientowała się, że zniknęła z rodzinnych fotografii. Co takiego mogło się wydarzyć? Siostrzenica próbuje pomóc rozwiązać tę zagadkę. Jak głęboko będą musiały sięgnąć w pamięć, by wydobyć prawdę?

Książka jest pełna opisów zwyczajnych sytuacji, codziennych czynności podanych w niezwykły sposób. Dobór słów i środków stylistycznych sprawia, że w zwykłych spotkaniach, rozmowach rozświetlają się barwy, wybrzmiewają dźwięki, w czytelniku drgają emocje towarzyszące bohaterom.

Autorka zwraca uwagę na to, jak bardzo drobne gesty i zachowania uzewnętrzniają i definiują nas samych; jak wiele przedmiotów, którymi się otaczamy, ma zapisany kod właściciela – dostępny do odczytania ludziom, którzy spędzają z nami czas.

Dawkę oniryzmu i magii otrzymujemy we wspomnieniach, które są przecież nieodłącznym elementem życia każdego człowieka. W tej książce wspomnienia podkreślają obecność w człowieczym losie niespodzewanych zdarzeń (to małe trolle karmiące się emocjami, które psocą w pozornie uporządkowanym życiu) i skrywanych tajemnic (czasem na ich trop wpadamy, przeglądając stare zdjęcia).

Trzeba mieć talent, by pierwszoosobową narracją kontrolować amplitudę drgań niepokoju, a prowokować go cieniutką jak włos granicą między tym, co rzeczywiste, a tym, co jest wytworem wyobraźni. Wiemy bowiem, że nasze wspomnienia łączą realne wydarzenia z wywoływanymi przez nie emocjami. Anna Musiałowicz to potrafi. Przekonałam się o tym już, czytając króciutkie opowiadanie „Kiedy zgasło słońce” (patrz: „Awaria prądu”).

Tak jak w tamtym opowiadaniu, tak też w „Pamietam tylko ogień” autorka udowodniła, że jest doskonałą obserwatorką życia potrafiącą je analizować przez pryzmat Myśli i Pamięci.

W omawianej książce znajdziecie osobiste doznania autorki ubrane w fabułę pełną miłości, niepokoju i magii. Wyjdziecie z niej gotowi na refleksje związane z własnym życiem, wrażliwsi na to, co wokół Was.
Czytajcie. Koniecznie.