Gra w ludzi recenzja

" Gra w ludzi "napisana przez Ewę Minge, początkowo nie przykuła mojej uwagi, aż do czasu, kiedy na rynku wydawniczym nie pojawiła się jej kontynuacja. Jednak czytanie należy zacząć od pierwszego tomu. Nie zapoznałam się wcześniej z recenzjami innych czytelników, sprawdziłam jedynie, czy autorką jest znana projektantka mody, czy jest to tylko zbieżność nazwisk. Okazało się, że nie ma przypadku i utalentowana w dziedzinie artystycznej Pani Ewa, postanowiła sprawdzić się w innej odsłonie. Książka, którą napisała, z założenia, miała być sensacją z wątkiem kryminalnym i to poniekąd się zgadza.

Początek zapowiadał trochę pogmatwaną historię kobiet, matki, córki i koleżanki z pracy. Zamysł ciekawy, ale im bardziej rozwijała się fabuła, tym więcej odsłaniała wad. Pierwszą rzeczą, która mi przeszkadzała, jest brak umiejętności pisania. Książka stylistycznie przypomina wypracowania młodzieży z podstawówki, (młodzieży, bez obrazy). Zdania kwadratowe, płaskie, nijakie.

Akcja rozwija się powoli, odsłaniając coraz więcej wad. Spotykamy Annę, która po raz drugi wpada w podobne środowisko, co ja piszę, to samo środowisko. Ci sami ludzie i miejsca, ale pomimo niezwykłej urody nikt nie zauważa, że ją zna. Policja z cywila robi wabik i bez żadnego przygotowania rzuca ją w świat handlarzy ludzkim ciałem, wiedząc, że może zostać nie tylko wykorzystana seksualnie, ale również zamordowana. Wynudzeni biznesmeni, szastają milionami, na prawo i lewo, a właściciel sklepu z elektroniką nagle okazuje się niezwykle bogatym człowiekiem, który jednego dnia wyrzuca dziewczynę z pracy, a następnego robi z niej kurtyzanę.

Jak już napisałam, akcja rozkręca się powoli, czasami z lekka przyspieszając, jednak zakończenie, które zajmuje, zaledwie jedną stronę, odsłania braki autorki, oraz stawia wydawnictwo w bardzo złym świetle. Fakt, że jest to pierwszy tom i za jakiś czas ukaże się kontynuacja, tego nie tłumaczy.

Zaobserwowałam, że coraz więcej znanych ludzi zaczyna udawać pisarzy. Jeśli chcą niech piszą, ale niektóre książki, przez szacunek dla czytelnika, nie powinny się ukazać na półkach sklepowych. Moim zdaniem, ta powieść do takich należy.