Topieliska recenzja

,,Topieliska" Ewy Przydrygi to ostatnia przeczytana przeze mnie książka w 2021 roku. Jak wielka jest moja radość, że mogę ją jednocześnie zaliczyć do najlepszych zeszłego roku! Zdecydowanie jest to pozycja, która wywarła na mnie duże wrażenie, niosła ze sobą wiele emocji i trzymała w ciągłym napięciu.

Trzyletni synek Poli wraz z tatem udali się na wizytę do lekarza. Kobieta przez dłuższy czas nie miała od nich żadnych wieści, więc postanowiła udać się tą samą drogą do przychodni. Na moście, na jej drodze, odbywa się akcja ratunkowa. Pola na własne oczy widzi, jak dźwig wyławia z rzeki Nissana jej męża. Kobieta jest zrozpaczona. Nie odnalezione zostają jednak zwłoki jej synka. Z czasem, na światło dzienne zaczynają wychodzić tajemnice z życia jej męża, a policja dokonuje makabrycznego znaleziska na posesji małżeństwa. Czy na pewno był to nieszczęśliwy wypadek?

Sposób budowania akcji przez autorkę jest niezwykle przemyślany. Tutaj nic nie jest przypadkowe. Niesamowicie duszny klimat i mnogość tajemnic sprawiają, ze książka trzyma nas cały czas w napięciu. Nieznana przeszłość Kuby również sprawia, że nieustannie zastanawiamy się, co tak naprawdę mogło się wydarzyć na moście.

Bardzo podobało mi się ukazanie myśli głównej bohaterki i jej świetny rys psychologiczny. Jej relacja z mężem oraz własnymi rodzicami została bardzo dobrze opisana i z czasem odkrywaliśmy o nich coraz więcej informacji. W książce zostało też poruszonych wiele ważnych tematów, takich jak molestowanie przez bliską osobę, akceptacja takich zachowań, Alzheimer, utrata dziecka oraz przeżywanie żałoby.

Z każdą kolejną stroną tajemnic jest coraz więcej, a z czasem zaczynają one dotyczyć naszej głównej bohaterki. Powoli zaczynamy zagłębiać się w jej życie i jej psychikę. Jest to niesamowicie interesujący zabieg, bo dużą role w tej historii odgrywają właśnie myśli Poli.

Wszystkie podrzucane przez autorkę tropy oraz małe wydarzenia doprowadzają do genialnego zakończenia. Zaskakujące, niespodziewane, intrygujące i niosące pewne przesłanie. To największy atut tej książki, ogromnie polecam!