Gorszy recenzja

Na drugą książkę z serii o komisarzu Kruku rzuciłem się zaraz po ukończeniu pierwszej i bardzo szybko ją pochłonąłem, w ciągu jednego dnia, prawdę mówiąc potraktowałem ją jako zamulacz na czas gorszego nastroju i spełniła swoje zadanie.

Ta książka zaczyna się tam, gdzie poprzednia, 'Kruk', się skończyła. Oto znana z pierwszej części młoda pani prokurator Marta Krynicka zostaje oskarżona o zastrzelenie biznesmena Alberta Adamiaka, z którym była w konflikcie. Dowody są mocne i niepodważalne, ale nawet my czytelnicy wiemy, że pani Krynicka tego nie zrobiła. Pani prokurator zwraca się do komisarza Kruka, żeby ją ratował, więc nasz komisarz prowadzi prywatne śledztwo w tej dziwnej sprawie.

Pojawiają się w książce postacie z poprzedniego tomu: lichwiarz Bartosz Kania i jego przyboczny gangster Arkadiusz Warga, dochodzą też nowe osoby, mamy rodziców aresztowanej pani prokurator, jej ojcem jest senator Andrzej Krynicki, zaś matka Krystyna zarządza dużą fundacją pomagającą dzieciom znajdującym się w trudnej sytuacji. W tle mamy olbrzymie kredyty bankowe, pranie brudnych pieniędzy, przekręty na wielką skalę. Jest też trochę mordobicia, uprowadzeń, pościgów, Kruk wdaje się w kolejny romans i dostaje po głowie, dzieje się.

Książka nie jest tak dobra, jak poprzednia po pierwsze dlatego, że tutaj tło obyczajowe wydaje mi się ubogie, po drugie intryga kryminalna nie jest tak ciekawa, wydaje się zbyt skomplikowana, przekombinowana. Poza tym robi Kruk z gangstera jakiegoś geniusza planowania i strategii, bo, jak już wspomniałem, intryga przedstawiona w książce jest naprawdę niezwykle wyrafinowana, to duża przesada, niektórzy gangsterzy to rzeczywiście inteligentni ludzie, ale aż takiego planu nie są w stanie stworzyć, w każdym razie ja się w tym pogubiłem.

Ciekawszy jest dla mnie inny motyw, oto w całą sprawę zamieszani są mocno ludzie bogaci i wpływowi, ich wina jest niewątpliwa, ale wychodzą ze wszystkiego nienaruszeni. Z drugiej strony tak zwani szarzy ludzie, dużo mniej winni lub wcale, zostają pokiereszowani, czasami dosłownie. No cóż, nie ma sprawiedliwości na tym świecie...

W sumie wrażenia po tej części cyklu mam mieszane, na razie robię sobie przerwę od komisarza Kruka.