Czekoladki dla prezesa recenzja

Zbiór opowiadań satyrycznych, które łączy postać Prezesa Spółdzielni 'Jasna Przyszłość' i zgranej załogi. Prezes to dobry pan, mówi mało, ale ma zawsze rację. Traktuje podwładnych po ojcowsku, dobrotliwie, ale jak trzeba to i przyłożyć może. A pracownicy zginają przed nim kark, ale każdy na boku kręci swoje lody, tu łapóweczka, tam malwersacja, tu mała kradzież. Wszyscy zaś mają pełne gęby frazesów: postęp, rozwój, socjalizm itd. Oraz oczywiście piją na potęgę. Czasami mityczna centrala wydaje absurdalne polecenia, na przykład instalacja windy w parterowym budynku, ale nasz kolektyw nie z takimi zadaniami sobie radzi. Niemniej często rzeczywistość skrzeczy, np. gdy podwładni zasadzą dąb imienia Prezesa, to go zaraz psy obsikują.

Obrazek jakby znajomy... No tak, to wypisz wymaluj stosunki feudalne, mamy Pana i jego posłuszne sługi, które jednakowoż mają jakiś tam stopień autonomii. Za plecami mogą się z Pana wyśmiewać, ale oficjalnie czczą. Obraz zaskakująco aktualny, bo przecież w naszej wolnej i kapitalistycznej Polsce wciąż się czyta o feudalnych stosunkach w korporacjach, wciąż feudalizm trzyma się dobrze na uniwersytetach, gdzie profesor jest bogiem, a asystenci mu czapkują, a i w polityce spotykamy Prezesów, co zawsze mają rację.

Humor Mrożka jest lakoniczny i nienachalny, ale taki bardzo lubię, więc często się zaśmiewałem. Już pierwsze opowiadanie trzyma klasę: oto siostrzeniec prezesa zostaje kierownikiem wydziału sprawozdawczości i wysmaża sprawozdanie składające się z trzech słów: 'Ala ma kota'. Prezes pyta podwładnego, co o tym sądzi: „Bardzo ładna kaligrafia – powiedziałem. – No pewnie, chłopak ma zdolności po wujku. Ale poza tym? – I treściwe, widać, że umysł syntetyczny.” Piękne, bardzo wyważone zachowanie podwładnego...

Muszę powiedzieć, że opowiadania są różnej jakości, trafiają się i słabsze, ale czyta się to świetnie, bo, jak już wspomniałem, styl Mrożka jest zwięzły i trafiający w sedno.

Bardzo jestem ciekaw kiedy te perełki zostały opublikowane po raz pierwszy, wydaje mi się, że w czasach komuny, ale jak cenzura to puściła? W każdym razie zbiór w tym kształcie wydany został po raz pierwszy w 1992 r.