Dziecko Rosemary recenzja

 "Dziecko Rosemary" Ira Levin.

Klasyk sam w sobie. Zarówno film jak i książka. Uwielbiam ten klimat. A w takich pozycjach właśnie go czuję. Pomimo faktu, iż nie ma tu nic obrzydliwego, czy wbrew pozorom przerażającego, czuję grozę emanującą z całej historii. A to jest naprawdę coś wyjątkowego. 

Książka trzyma w napięciu prawie od samego początku. Wciągnęła mnie bez reszty (pomimo znania fabuły). Zaskakująco wpływa na wyobraźnię. Mimo wszystko czyta się szybko i lekko i dość przyjemnie. Czemu dość? Bo sama historia nie jest przyjemna.

 Oczekiwałam po niej wiele, nie zawiodłam się, choć uważam, że dla kogoś, kto oglądał wcześniej film nie będzie niczym więcej, niż dobrą powieścią. Mimo wszystko polecam, historia daje sporo do myślenia na temat Kościoła, czarów, Szatana... Niedosyt czuję tylko co do końcówki. Przydałby się choć jeszcze jeden rozdział na temat Andrew-Andy'ego. Bo powiem szczerze, zaciekawiło mnie, czy Rosemary byłaby zdolna go pokochać, pomimo jego "inności". 

Ta książka to ukoronowanie klasyki horroru na mojej półce.