Pustka recenzja

Pierwsza myśl po skończeniu? "O borze brzozowy, co to było!?"

Od czego by tu zacząć... Może od tego, co rzuca się w oczy już od pierwszej strony, czyli od błędów. Widać, że zabrakło dobrej korekty. Chociaż nie, cofam. Zabrakło jakiejkolwiek korekty. Błędy interpunkcyjne to codzienność. Na każdej stronie było ich co najmniej kilka. Absolutny koszmarek.

Częstokroć w niektórych scenach brakowało jakiejkolwiek logiki. Bohaterowie byli zwykłymi durniami z durszlakami zamiast mózgów. Poza tym zachowywali się bardzo nierówno - raz potrafili myśleć (trochę), a w innym rozdziale wyłączali swoje dwie szare komórki. Kreacje bohaterów były mało przemyślane. Uważam, że osoba autorska nie do końca panowała nad swoimi kreacjami. Często sprawiało to wrażenie, jakby postaci wyślizgiwały jej się z rąk. Od autorów oczekuję jednego - traktowania mnie jak inteligentnego czytelnika. Właśnie tego, niestety, u Silencio brakuje.

Osoba autorska chyba postawiła przed sobą wyzwanie - zawrzeć w książce jak najwięcej nonsensów. Udało jej się to. Rzeczy nienormalnych jest tyle, że stają się normalne. Kolejne zbrodnie i morderstwa (jak wymyślne i kreatywne by nie były) nie robią wrażenia. Zupełnie jak w "Ojcu Mateuszu" - kiedyś słyszałem, że gdyby zabójstwa zdarzyły się naprawdę, miasto by się wyludniło.

Czy mimo to znajdę jakieś plusy? Oczywiście, że tak. Książka niezmiernie wciąga. Podczas czytania miałem kilka dłuższych przerw i po powrotach nigdy nie mogłem zaangażować się ot tak. Zawsze potrzebowałem kilkudziesięciu stron, po których wsiąkałem na nowo.

Pomimo zdecydowanego nadmiaru absurdu (nawet dla mnie, fana Witkacego, to było za dużo) "Pustka" pokazuje, do czego zdolny jest człowiek pod wpływem namiętności i skrajnych uczuć. Silencio idealnie ukazała siłę socjopatycznej manipulacji. Socjopatycznej, bo w powieści królują socjopaci, którzy są po obu stronach śledztwa.

"Pustka" to dziwna lektura. Czytanie było trochę sadomasochistyczne, a trochę przyjemne. Nie wiem, co dominowało. Na początku poirytowanie, pod koniec dobra zabawa. Polonistyczne sumienie jednak nie pozwala mi na wyższą ocenę. To była obiektywnie zła pozycja, po prostu.