Moje śliczne recenzja

Karin Slaughter już jakiś czas temu wniknęła w mój krwiobieg. Dlatego teraz postanowiłam przeczytać coś co nie jest serią a mianowicie „Moje śliczne”. Zaczyna się banalnie, Claire spotyka się na drinka w barze ze swoim mężem Paulem. Po wyjściu z niego kierują się do bocznej uliczki a tam zostają napadnięciu. W wyniku szarpaniny Paul zostaje ranny i przed przybyciem karetki umiera na rękach swojej żony. Lydia to starsza siostra Claire i gdy dowiaduje się od swojego chłopaka, że mąż siostry nie żyje jest przeszczęśliwa. Coś się wydarzyło w przeszłości co zmieniło postrzeganie szwagra przez Lydię a rozdzieliło z Claire. Z późniejszych kart dowiadujemy się również, że dziewczyny miały starszą siostrę Julię, która zaginęła mając lat dziewiętnaście. Sytuacja miała miejsce dwadzieścia lat wcześniej... Te wszystkie wydarzenia podzieliły rodzinę rodzice wzięli rozwód Claire zamieszkała z matką a Lydia została ze zrozpaczonym ojcem, który nie mógł znaleźć sobie miejsca po zaginięciu najstarszej latorośli i w końcu popełnił samobójstwo.

Do ponownego spotkania sióstr dochodzi na cmentarzu, gdy Lydia ma zamiar załatwić się na grobie Paula. A nieco później Claire przeglądając rzeczy po zmarłym mężu odkrywa filmy, jakimi się pasjonował. To powoduje, że dzwoni do siostry z prośbą o wsparcie, gdyż nie może sobie poradzić emocjonalnie po odkryciu drugiej strony męża. I w tym momencie zaczyna się kolejny dramat sióstr, gdyż pragnąc odkryć prawdę tak na dobrą sprawę nie wiedzą komu mogą ufać, gdyż policja już nie wydaje się być po ich stronie.

Książka jest drastycznym opisem tego jak człowiek może być zdeprawowany i do czego może się się posunąć w swoich chorych fantazjach. Thriller, sensacja to naprawdę rzecz, która trzyma czytelnika w swoich wodzach. Chce się dobrnąć do końca jednak z drugiej strony sceny jakie nakreśla nam autorka są tak plastyczne i złe, że przetrzymać je może osoba o mocnych nerwach. Jak zwykle polecam i mam nadzieję, że nie zniechęcam swoim opisem przyszłych czytelników.