Droga wstydu recenzja

"Droga Wsty­du to naj­więk­sza mo­ral­na zgni­li­zna całej ludz­ko­ści."

Szwecja, grudzień 1994.

Ostatnia noc roku skąpana jest w blasku fajerwerków, które rozświetlają niebo w głośnym akompaniamencie huków. W takich chwilach zawsze dzieje się coś interesującego, a dziennikarka Vera Berg potrzebuje mocnego newsa, który sprawi, że jej tekst trafi na okładkę. Informacja o strzelaninie w klubie pokerowym wydaje się być tym, czego szuka. Po przybyciu na miejsce zdaje sobie sprawę, że musi znaleźć świadków oraz zdobyć jakiś wyjątkowy szczegół, który przyciągnie uwagę czytelników. Postanawia wiec wykorzystać okazję i zbadać makabryczne morderstwo. Sprawę prowadzi Thomas Wolf, z którym poznała się podczas poprzedniego śledztwa. Ponownie będą zmuszeni współpracować, aby rozwikłać ponurą kryminalną zagadkę.

Druga odsłona serii rozgrywa się kilka miesięcy po dramatycznych wydarzeniach z poprzedniego tomu. W tym czasie społeczeństwo szwedzkie jest głęboko poruszone katastrofą na Morzu Bałtyckim – zatonięciem promu MS Estonia, w wyniku którego zginęło 852 osoby. Dla Thomasa i Very to również trudny okres. Oboje zmagają się z własną przeszłością oraz konsekwencjami podjętych bolesnych decyzji dotyczących bliskich im osób. „Mimo że przeżył wojnę w Bośni, to właśnie ona pozbawiła go życia.”. Śledztwo, które postanawiają podjąć, zaprowadzi ich do miejsc obnażających najmroczniejsze oblicza ludzkiej natury. Świata pozbawionego moralności, gdzie liczy się jedynie zysk, a godność człowieka zostaje zepchnięta na dalszy plan. Autorski duet Engman & Selåker po raz kolejny sięga po trudną tematykę, przedstawiając brutalny i trzymający w napięciu kryminał od którego trudno się oderwać. Klimat lat 90. został doskonale oddany, z rozbudowaną, pełną detali warstwą obyczajową i realistycznie nakreślonymi postaciami. Serię można z powodzeniem czytać osobno, jednak warto sięgnąć po tomy w kolejności, ponieważ ułatwi to zrozumienie wzajemnych relacji głównych bohaterów oraz ich przeszłości. Polecam