Chaos recenzja

„Nie łudził się, że świat kiedyś całkiem się zmieni i zapanują w nim dobroć i miłość, a na niebie zalśni tęcza, przez którą będą skakały jednorożce.”.

Nie tak miał wyglądać ten wieczór. Widok, który Olga Balicka zastaje po powrocie do domu, na zawsze pozostanie w jej pamięci. Ciało zastrzelonego przyjaciela, zakrwawione rączki córeczki, obezwładniający natłok myśli. Początkowy szok szybko zastępuje chłodna analiza. Wie, że ze względu na ostatnie wydarzenia, podejrzenia o zabójstwo mogą paść na jej męża, a ona nie może dopuścić by to na nim skupiło się śledztwo. Pytań przybywa, a zachowanie Dawida w minionych miesiącach zdaje się dziwne i niezrozumiałe. Czy to wpływ tajemniczej kobiety, z którą widywał się w ostatnim czasie? Kim jest Judyta?

Katarzyna Wolwowicz przyzwyczaiła mnie do dramatycznych zakończeń, które sprawiają, że od razu chce się rozpocząć kolejny tom. I właśnie tuż po zakończeniu „Piekła” bez zastanowienia sięgnęłam po „Chaos”. To bezpośrednia kontynuacja, więc początkowe wydarzenia, chociaż po części dają odpowiedź na pytania, które pojawiają się pod koniec poprzedniej części.

Rozpoczyna się skomplikowane śledztwo dotyczące bliskiej osoby, a takie sytuacje zawsze są trudne i budzą wiele emocji. Olga i Kornel muszą się zmierzyć nie tylko z żałobą po przyjacielu, ale także z podejrzeniami, które pojawiają się, gdy miejscem zbrodni stał się ich własny dom. Równocześnie poznajemy historię młodej mężatki Judyty, która dopiero po ślubie odkrywa prawdziwe oblicze męża. To co pozornie wydaje się idealne, z czasem może zamienić się w koszmar, a nic tak nie pozbawia sił równie skutecznie jak strach. Oczywiście, oba wątki w końcu się splatają, a dzieje się to w sposób całkowicie niespodziewany. W tym momencie wszystkie wcześniej chaotycznie rozsypane elementy psychologicznej układanki zaczynają znajdować swoje miejsce. Obraz, który się z nich wyłania, utrzymany jest w ciemnej tonacji, nasiąknięty smutkiem i smutną niesprawiedliwością. Polecam Waszej uwadze całą serię.