Droga wstydu recenzja

♦️"...nie je­dzie się tam, gdy ma się jesz­cze jakie­kol­wiek na­dzie­je na nor­malne życie. Nie wy­da­je mi się też, żeby miała jakąś ro­dzi­nę. Droga Wsty­du nie jest, że tak to ujmę, pierw­szym przy­stan­kiem na tra­sie. Ra­czej przy­stan­kiem koń­co­wym."

Śmierć w domu publicznym i jeden świadek - młoda dziewczyna, która chwilę wcześniej wykonała swoją pracę staje się świadkiem i to zdaje się nie przypadkowym. Morderca zna jej prawdziwe imię, to z życia przed światem gdzie główną walutą jest ciało.

Tym razem policjant Tomas i dziennikarka Vera zabierają się za świat por*fii i usług se*alnych. Ich niezależne śledztwa krzyżują się i ponownie złapanie mordercy i jednoczesna ochrona świadka zależy od tego czy tych dwoje się dogada... A nie jest to proste, po ostatnich Very oskarżeniach, tych dwoje nadal zachowuje dystans, a Vera jak to rasowa dziennikarka śledcza, nie odpuści dobrego tematu i ponownie depcze po piętach policjantowi... Jego młodszy brat neo*zista zaginął, czy Tomas ma jego krew na rękach?

Sprawy komplikują się coraz bardziej, gdy zamordowani zostają kolejni mężczyźni pozwiązani z światem przestępczym, a zastraszona dziewczyny nabierają wody w usta. Gdzie ukryła się Ellen? Kim jest morderca?

"Droga wstydu" to historia wielowymiarowa, jej temperatura i tematyka różni się zdecydowanie od części pierwszej. Mamy tutaj ofiary, których nie sposób żałować! Ale czy to sprawia, że do złapania sprawcy można się mniej przykładać? Prawo jest równe dla każdego, nawet jeśli dotyczy kogoś kto pozbywa się karaluchów. W części tej zaserowano czytelnikowi mocny temat prost*cji, która często nie jest wyborem dziewczyn, jest to brutalny świat, w którym życie przestaje mieć znaczenie...
Mocną stroną fabuły jest także wątek szpiegowski. Poznajemy tu smaczki związane z działalnością tak zwanych śpiochów.

Jest to kawał świetnej kryminalnej historii z zaskakującym zakończeniem, pełna dynamiki i wyrazistych postaci fabuła! No i wiecie, te skandynawskie klimaty...🧡

Drugą cześć "przygód" Very i Tomasa poznałam dzięki współpracy recenzenckiej z @wydawnictwoczarnaowca