Dotyk Julii recenzja

,,Dotyk Julii” ten tytuł szczególnie zwrócił moją uwagę. Kojarzy mi się z delikatnością i pełną gamą emocji. Historia ta opowiada o nastoletniej Julii, która za pomocą dotyku potrafi odebrać życie. Na początku irytowały mnie skreślone słowa. Nie miałam pojęcia, czy je czytać czy nie, jednak potem się do nich przyzwyczaiłam. Julia to główna bohaterka. Jest ona silna, czułam, że przeszła nie wiele, a bardzo wiele, a mimo tego się nie poddała. Polubiłam ją, nie była idealna, a jej zachowanie nie działało mi na nerwy, co zdarza się często. Zwłaszcza jak mam do czynienia z bohaterkami w jej wieku. Adam, który pojawił się zaraz na początku zainteresował mnie. Był tajemniczy i w pewnym sensie dalej pozostał. Jego historia też nie jest prosta, nie jest kolorowa. To także silny bohater, który nie myśli tylko o sobie, a pamięta o osobach ze swojego otoczenia. Warner był kimś, kogo nie umiałam zrozumieć. Miał swoje plany na przyszłość i ambicje, a jednak jego nastawienie wobec pewnej osoby wydawało mi się nierealne, co odebrało mi w tej książce w dużej mierze zabawę. Miałam wrażenie, że jak Warner rozmawiał z tą pewną osobą to stawał się jak małe dziecko, które bardzo chciało czegoś pokroju zabawki. Było to o tyle dziwne, bo zawsze wydawało się, że jak osoby mają określony cel to są w stanie dążyć do niego nawet po trupach. Środek zaczął mi się strasznie ciągnąć. Nic się w nim nie działo oprócz kilku słodkich momentów. Za to końcówka mi wszystko wynagrodziła. W niej się chyba działo najwięcej. Pojawiło się w niej wiele nowych postaci, którzy mnie zainteresowali, a dzięki niej świat, który przedtem wydawał mi się słabo wykreowany, w końcówce stał się wyraźniejszy.

,,Dotyk Julii” to nie jest książka, która zapadnie mi na długo w pamięci, ale wciągnęła mnie na tyle, że na pewno sięgnę po jej kontynuację. Bardzo polecam tę historię osobom, którym podobała się trylogia ,,Niezgodnej” czy ,,Cały ten czas:”. Klimat był dla mnie bardzo podobny! Dodam może jeszcze, że choć był lekki styl to bardzo dobrze odczuwałam emocje. Na początku miałam łzy w oczach, czytając przez co przeszła główna bohaterka.