Dom utraconych recenzja

"Dom utraconych" autorstwa Katarzyny Wolwowicz to powieść, która od pierwszych stron wciąga nas w zawiłą, wielowarstwową intrygę, łączącą kryminał z elementami thrillera psychologicznego i horroru. Historia Carmen Rodriguez, profilerki kryminalnej powracającej do rodzinnego miasta, pełna jest mrocznych tajemnic, które w nieschematyczny sposób splatają przeszłość z teraźniejszością.

Carmen, jako bohaterka, odznacza się nie tylko profesjonalizmem, ale również emocjonalną głębią.Wolwowicz pokazuje, jak osobista trauma i wspomnienia mogą wpływać na proces dochodzeniowy. Powrót Carmen do rodzinnego miasta staje się nie tylko podróżą do świata przestępczości, ale i w głąb samej siebie. Autorka świetnie balansuje pomiędzy klasycznym kryminałem a psychologicznym dramatem, a dynamiczna współpraca Carmen z inspektorem Javierem Bardenem dodaje historii napięcia i realizmu.

Książka wyróżnia się również atmosferą, którą Wolwowicz buduje wokół tytułowego domu Cortijo Jurado– nawiedzonego miejsca, pełnego sekretów dawnej rodziny. Dom staje się niemal żywą postacią, skrywającą klucz do rozwiązania tajemnicy, a zarazem budującą nastrój niepokoju i grozy.

Fabuła, choć początkowo wydaje się koncentrować na klasycznym śledztwie kryminalnym, szybko wciąga w coraz bardziej skomplikowaną sieć fałszywych tropów i tajemnic. Każdy krok w dochodzeniu przynosi nowe wątpliwości, a Wolwowicz prowadzi grę z czytelnikiem, zadając pytania o to, komu można zaufać, a kto ukrywa mroczną prawdę. Autorka wodzi nas za nos, wplatając wątki, które na pierwszy rzut oka wydają się kluczowe, by później zaskoczyć ich znaczeniem.

Warto podkreślić, że „Dom utraconych” nie opiera się wyłącznie na mrocznej fabule – to również książka, która stawia pytania o granice lojalności, zaufania i siłę rodzinnych więzi. Relacje Carmen z jej dawnymi przyjaciółmi, a także z rodziną, są złożone i pełne emocji. W tle mamy także refleksję nad przeszłością, która nie daje o sobie zapomnieć, i nad wyborem, jak daleko można się posunąć, by odkryć prawdę.

Podsumowując, „Dom utraconych” to książka, która wyróżnia się na tle innych kryminałów.Katarzyna Wolwowicz tworzy wielowymiarową opowieść, która nie tylko trzyma w napięciu, ale także zmusza do refleksji nad moralnymi dylematami. To lektura dla tych, którzy szukają czegoś więcej niż tylko standardowej zagadki kryminalnej – to książka, która zaskakuje i angażuje na wielu poziomach, dostarczając emocji i niepewności aż do ostatniej strony.