Trauma recenzja

Pamiętacie jeszcze moje zachwyty nad twórczością Maxa Czornyja? Miałam od niej dłuższą przerwę, po zakończeniu sprawy Cztery Iksa postanowiłam trochę odetchnąć.

W "Traumie" do znanego mi już doskonale Eryka Deryły dołącza Tarama Haler. Kobieta jest pod wrażeniem bardziej doświadczonego śledczego, mocno angażuje się więc w sprawę, którą mają razem prowadzić.

Natalia Lec, pracująca w lokalnej gazecie, dostaje maila od Mistrza Gry, który żąda jego publikacji, by "zachęcić" ludzi do udziału w niej. Zasady "Gry w szczęście" zachowuje jednak dla siebie. W redakcji nie wiedzą, czy traktować sprawę poważnie, postanawiają jednak zgłosić sprawę na policję.

Szybko okazuje się, że celem Mistrza jest wciągnięcie komisarza do chorej zabawy. To właśnie do niego kieruje wiadomości.

Jednocześnie w Lublinie w makabrycznych okolicznościach giną kolejne osoby. Jednak Mistrz Gry nie morduje ich bezpośrednio, on tylko pozwala im sprawdzić, czy mają pecha.

Co motywuje szaleńca do prowadzenia tak makabrycznej gry? Jakie są jej reguły? Czy naprawdę to tylko kwestia szczęścia lub pecha osób biorących w niej udział?

To była naprawdę świetna, mocna książka. Mam tylko wrażenie, że Czornyj utknął w pewnym schemacie. O ile "Grzech" czytałam z zapartym tchem, to im dalej w las, tym więcej elementów się powtarza. Ktoś mógłby powiedzieć, że to świadczy o tym, że autor wypracował swój styl, ale nie o to mi chodzi, tylko o zwyczajne powielanie poprzednich powieści. Jeżeli ktoś debiutuje tak jak Czornyj, to zawiesza sobie poprzeczkę bardzo wysoko. Po czwartym tomie stwierdzam, że jest bliski strącenia jej. Sięgam jednak po piąty i liczę na to, że tym razem przeskoczy ją ze sporym zapasem.

Irytujące jest to, że niektórzy autorzy idąc w ilość, zapominają o jakości. Wolałabym chyba dostawać od Czornyja mniej książek, byleby tylko były tak dopieszczone jak jego debiut. Rozumiem, że korzysta z bycia jednym z najgorętszych nazwisk na rynku polskiego kryminału, ale liczę na to, że się w tym nie zatraci.

Moje 8/10.