Riley Thorn i trup w garderobie recenzja

Riley Thorn jest jasnowidzką, która dopiero szlifuje swoje umiejętności. Jej życie, jak można się domyśleć, nie jest do końca zwyczajne.
Szczególnie, że próbuje wykorzystać siły nadprzyrodzone, aby pomóc w rozwiązaniu sprawy pewnego tajemniczego zabójstwa.

"Czy duchy pomogą rozwikłać tajemnice zbrodni?"

W międzyczasie chłopak Riley, detektyw, zajmuje się sprawą zaginionego mężczyzny.
Tak, dobrze się domyślacie, kropki zaczynają się łączyć, na jaw wychodzi coraz więcej morderstw, a duchy nie zawsze chcą współpracować.

Wszystko nagle przybiera inny obrót, gdy morderca kontaktuje się z Riley. Przekaz jest jasny - ma spełnić jego żądania, albo umrze.

Jak młoda jasnowidzka sobie z tym poradzi oraz jak potoczą się sprawy morderstw?

Jeśli jesteście ciekawi możecie sięgnąć po tą książkę, ale najpierw posłuchajcie paru zastrzeżeń.

Jej czytanie nie sprawiło mi wiele przyjemności. Zacząć było bardzo ciężko, a historia niemiłosiernie się dłużyła. Od początku autorka raz używa imion, raz nazwisk bohaterów, przez co strasznie ciężko się wgryźć w fabułę. Czytelnik jest wrzucony w wir informacji, akcji, bohaterów, że tak naprawdę nie wie, kto jest kim i co się dzieje, ale czyta z nadzieją, że będzie lepiej... A niestety lepiej nie było.

Sama akcja była dobrym pomysłem. Fabuła miała potencjał, można było stworzyć z tego naprawdę świetną historię i wciągający świat. Zapowiadało się komediowo, emocjonująco i wciągająco... a było - kiepsko.
Niestety kreacja bohaterów... zerowa. Postaci bezbarwne, przezroczyste. Nie udało mi się przywiązać do żadnego z nich, a duże ich część po prostu irytowała.
Niby to komedia romantyczna, a uśmiechnęłam się maksymalnie dwa albo trzy razy. Żarty i dowcipy były na poziomie "bardzo chce, a nie umiem". Wymuszone sytuacje komediowe wybijały z rytmu, irytowały i mąciły w akcji. W niczym nie przypominały dobrych, naturalnych dowcipnych smaczków.

Niestety w całej tej książce tylko pomysł był dobry. Naprawdę bardzo mi przykro, bo miałam duże oczekiwania. Zapowiadało się świetnie, a było... mocno kiepsko.