Długi płatek morza recenzja

Historia Hiszpanii oraz jej byłych kolonii jest skomplikowana zwłaszcza w XX wieku. W Polsce mało się mówi o wojnie domowej lat trzydziestych, którą wygrali faszyści. Spodziewałam się, że pani Allende raczej jednoznacznie stanie po drugiej stronie barykady, aczkolwiek nierzadko podkreśla, że i socjalistyczni republikanie dokonywali zbrodni okrutnych i nieuzasadnionych. Brak stronnictwa uważam za wielki plus. Uwypukla on okoliczności
perypetii rodziny Dalmau, o których ta powieść nam opowiada. Zaznaczanie bezwzględnej brutalności rzuca też cień na bohaterów Hiszpanii, co od razu przypomina mi o Przewozie Andrzeja Stasiuka, w którym pan autor rozbraja mit polskiej partyzantki. Allende jednak nie robi tego tak dobrze, choć trzeba przyznać, że nie był to dla niej motyw przewodni, co raczej dodatek.

Rodzina Dalmau. Poszczególni członkowie są bohaterami powieści, jednak nie brakuje miejsca i dla postaci pobocznych. Przykładem jest zaradny Bask Ibarra, który odgrywa wręcz kosmiczną rolę w dziejach rodu Dalmau. A dzieje ów są oczywiście pokręcone i napiętnowane emocjami. Skazani na tułaczkę wielcy przegrani wojny domowej w tej powieści nie mają lekko i my czujemy to podczas czytania. Pani autorka zgrabnie uniknęła przesady z dramatyzmem. Udało jej się również wyminąć cały galimatias banałów, na które łatwo się nadziać przy tego typu opowieściach. W rezultacie mamy wiarygodną fabułę i ja wierzę, że to wszystko mogłoby się wydarzyć naprawdę. Kolejny plus!

Pora na minus. Stylistyka powieści nie jest zbyt wyrafinowana. Isabel Allende nie szlifuje zdań jak Marquez. Nie tworzy klimatu w taki sam sposób jak pisarze-plastycy jego pokroju. Całość jest raczej sucha, choć wcale nie znaczy to, że szczypie po gardle. Książkę szybko się czyta i jest to nawet przyjemne. Niemniej brakuje mi tu oznak mistrzostwa. To nie jest proza, jaką mogliby się nacieszyć miłośnicy nie tyle Marqueza, co również Jaume'a Cabré na przykład. Mimo to bez wyrzutów sumienia mogę polecić Długi płatek morza jako w miarę lekką, acz dobrą literaturę. W sam raz do poczytania sobie na majówkowym słoneczku.