Do ostatniej kropli krwi recenzja

Ktoś kiedyś przyznał, że z miłości można zabić.
A co ze zdradą? Jeśli jest ona w imię miłości, to czy zasługuje na wybaczenie?
Mówią też, że najgorsza prawda jest lepsza niż kłamstwo.
Ale co jeśli wyjawienie pewnych sekretów może doprowadzić do tragedii?
Czy ochrona poprzez tajemnice może zostać usprawiedliwiona?

"Powiadają, że jeśli miłość jest prawdziwa, to przetrwa wszystko."
...

Mogłoby się wydawać, że historia Leo i Nastki jest jedną z tych zakazanych. On chłoptaś z Fortecznej, poturbowany przez życie, ukojenia zaznaje tylko w czasie walk, kiedy dzięki swoim pięścią wyładowuje emocje. Ona uzdolniona Pani fotograf, pozornie ma wszystko czego on by chciał, a jednak czuje, że szczęście da jej tylko wygrana w konkursie fotograficznym, pokazująca wszystkim wątpiącym, że jej pasja to prawdziwe powołanie, które zapewni godną przyszłość.

Przez większość stron ta historia jest dobra. Wciąga. Wzrusza. Bawi.
Pokazuje przy tym brutalny świat podziemia, nielegalnych walk, a także miłość, ale taką w najczystszej postaci.

Niewątpliwie warto wspomnieć o tym, że bohaterowie są naprawdę świetnie wykreowani. I to nie tylko ci pierwszoplanowi. Na początku trochę przeszkadzała mi trzecioosobowa narracja, miałam wrażenie, że nie odda ona tak dobrze wewnętrznych odczuć bohaterów i czułam, że będę się czepiać takiego szczegółu czy chociażby dosyć szybko rozwijającej się akcji. Jednak autorka swoim świetnym stylem udowodniła mi w jakim byłam błędzie. Ta książka to wielki wachlarz emocji. W jednej chwili śmiałam się z nieporadności Leo, czy chociażby jego poświęceniu przy jedzeniu czarniny. W kolejnej opisy z przeszłości wywołały u mnie łzy. Chciałam wejść do tej książki i móc go przytulić braci Starnowskich. Natomiast jakiś czas później chciałam prosić Szybkiego, (najlepszy przyjaciel Leo, który również totalnie skradł mi serce!) aby podczas sparingu uderzył kumpla dwa razy mocniej, żeby się trochę ogarnął.

I tak było przez większą część książki.

Jednak to co stało się na koniec?! Rozłożyło mnie na łopatki! W życiu nie spodziewałam się, że ta historia czymś jeszcze mnie zaskoczy. Nie mogłam zrozumieć czemu ta dwójka nie może w końcu zaznać zasłużonego szczęścia. Dlaczego właśnie tak się to potoczyło?!
Końcówka odpowiada na zadane przeze mnie wcześniej pytania i sprawia, że „Do ostatniej kropli krwi” to tytuł, o którym na długo nie zapomnę i z chęcią jeszcze nie jeden raz powrócę, a już na pewno wybiorę się kiedyś do pięknego Grudziądza, aby móc poczuć magię tego miasta na żywo!