Mistrz i Małgorzata recenzja

Trudno mi się tę książkę czytało i gdyby nie widmo publicznej chłosty, możliwe, że bym jej tak szybko nie dokończył. W złym czasie trafiła w moje ręce, więc jej przyswajanie musiałem dzielić na raty. To nie była dobra taktyka. "Mistrza i Małgorzatę" trzeba wchłaniać jednostajnie i w spokoju. A to dlatego, że mnóstwo treści ma w sobie, pełno w niej korytarzy czasowych, lokalizacji, odniesień religijnych oraz bohaterów. To wszystko zmiksowane zostało do postaci gulaszu na bazie spirytusu ze szczyptą czegoś dziwnego na wierzchu. Trzeba to jeść, póki ciepłe.

Jeśli chodzi o styl Bułhakowa, to pozwolę go sobie porównać z pracą innego Rosjanina, Vladimira Nabokova, którego "Lolitę" zrecenzowałem jakiś czas temu. Skarżyłem się na język zagracony słowami, jak gdyby autor chciał się wszem wobec popisać swoją wymuskaną elokwencją. Bułhakow na szczęście uniknął przechwałek, a jego styl to idealnie wyważony balans między przekazem informacji, a literacką finezją. Chociaż fakt, kłują drobiazgi, na które żaden współczesny pisarz chyba by sobie nie pozwolił. Mam na myśli bezpośrednie zwroty do mojej osoby, typu "Ale dość tego, czytelniku, gubisz wątek! Za mną!" Nie ma tego dużo, niemniej zwróciło to moją uwagę. Nie jestem przyzwyczajony do takich rzeczy, jednak to, podkreślam, drobiazg. Poza tym naprawdę czuć, że tekst był dopieszczany latami. Dorzućmy do tego specyficzny humor i mamy unikalną atmosferę, w sam raz dla harcujących wkoło demonów.

Wątki fantastyczne to są chyba najbardziej charakterystyczne składniki tego gulaszu i trudno mi porównać je z czymkolwiek innym. Przy pracowitej wyobraźni doznaje się spektakularnych wrażeń, a jednocześnie dalekie to wszystko od typowych wizerunków z piekła rodem, których mamy bez liku w popkulturze. I jeśli połączyć to z szerokim polem interpretacji, "Mistrz i Małgorzata" rzeczywiście kwalifikuje się jako ponadczasowe dzieło sztuki.

Koniec końców daję dziesięć gwiazdeczek, choć to tylko z musu, bo inaczej nie opublikowałbym recenzji. Wolałbym w ogóle nie dawać oceny. Wiem, że "Mistrz i Małgorzata" zasługuje na wysokie noty, ale ja chyba muszę się z tą książką zmierzyć jeszcze raz, w innym momencie, gdzie będę miał nieco więcej swobody, aby należycie poświęcić się dziełu Michaiła Bułhakowa.