Angel recenzja

„Angel” to drugi tom bestsellerowej trylogii „Inferno”!

Od wyjazdu Hailey z Filadelfii minął ponad rok. Wydaje się, że jej życie w Bostonie w końcu zaczęło się układać. Kobieta ma własne mieszkanie, odnosi sukcesy w pracy, zdecydowała się z kimś spotkać i przede wszystkim w jej życiu nareszcie pojawiło się coś, o czym marzyła — spokój.
Kiedy wraca na święta do rodzinnego miasta, wszystko, czego pragnie, to nie spotkać jego, choć wiedziała, że i tak przyjdzie taki czas, że nie będzie mogła temu zapobiec. Jednak Hailey twierdzi, że jej rana w sercu prawie się już zagoiła, a mężczyznę, który tak mocno ją zranił, praktycznie wymazała z pamięci. Jednak widok innej kobiety u jego boku sprawia, że Hailey będzie się musiała zastanowić, czy tak naprawdę nie żyje tylko złudzeniem i okłamuje siebie, tak samo, jak innych? Czy zdołała zapomnieć o Victorze Sharmanie? Czy on zapomniał o niej?


Pierwsza część mnie ogromnie rozczuliła i podbiła moje serce, jednak drugi tom sprawił, że pokochałam tę historię na maksa.
Diabeł, którego poznaliśmy w pierwszej części, teraz ukazuje nam swoją anielską stronę. A mianowicie, kiedy otrzymuje drugą szansę, stara się jak tylko może. Victor ze swoimi potworami i wszystkimi wadami kupił mnie już w „Devilu”, ale zobaczenie go w takiej odsłonie jest czymś cudownym, a co za tym idzie, Victor jest tak szczęśliwy, że to szczęście udziela się czytelnikowi. Nie czytajcie tego w miejscu publicznym, bo uśmiech nie zejdzie wam z twarzy.
Jednak nie myślcie, że książka jest jakoś przesłodzona, jest wręcz przeciwnie. Książka to jeden wielki supeł emocji. Tych dobrych, a także złych. „Angel” jest pełna światełek w tunelu, straconych i znalezionych pokładów nadziei. Jest emocjonująco, zaskakująco, wybuchowo, ekscytująco i namiętnie.

Idealnym dodatkiem jest postać Alfiego. Już w pierwszym tomie dał się poznać jako tajemniczy, intrygujący, smutny i wywołujący obawy „przyjaciel” Victora. W tej części wszystkie nasze wrażenia odnośnie do jego osoby potęgują. Coś czuję, że Alfie da jeszcze o sobie znać i będzie to coś, co mocno namiesza.

Nawet nie wiem, kiedy skończyłam „Angel”. Z niecierpliwością śledziłam losy głównych bohaterów i trzymałam kciuki, aby ich szczęście się nie kończyło, bo nikt tak mocno nie zasłużyła na nie. Książkę dosłownie pochłania się w całości. A zakończenie dosłownie wbiło mnie w fotel, przemieliło mnie i sprawiło, że od razu musiałam sięgnąć po „Sinnera”, bo TAK NIE KOŃCZY SIĘ KSIĄŻKI!

Z drugiej strony ogromnie się cieszę, że dopiero teraz wzięłam się za serię „Inferno”, bo nie musiałam umierać w niewiedzy po takim zakończeniu.

Już polecam tę część każdemu z was.