Inna recenzja

Osoby, które mnie znają i obserwują, wiedzą, że bardzo lubię twórczość autora. Niewiele jego książek mi się nie podobało. Ta niestety należy do grupy tych słabszych.

,,Inna" Maxa Czornyja opowiada o Mikołaju Popławskim, który budzi się i poza swoim imieniem i nazwiskiem nie pamięta nic ze swojego życia. Ma również wyuczony nawyk zapisywania wszystkiego co się aktualnie dzieje, by za kolejne 48h, móc odzyskać część swoich wspomnień. Mężczyzna nieoczekiwanie odnajduje w swojej piwnicy skrępowaną kobietę. Kilka domów dalej mieszka Gabriela Kraus, która zauważa zniknięcie córki i zgłasza je na policję. Zostawiła ona list pożegnalny, więc policjanci podejrzewają, że kobieta mogła popełnić samobójstwo. Co stało się z Izą? Czy Mikołaj jest porywaczem, a może również mordercą?

Styl pisania autora bardzo mi odpowiada, jest prosty i przyjemny. Czasem pojawiają się wulgaryzmy, ale są one świetnie wplecione w kontekst mającej miejsce sytuacji. Poznajemy historię z dwóch perspektyw - Mikołaja Popławskiego i Gabrieli Kraus.

Natomiast tym, co do mnie nie przemówiło w tej książce, byli bohaterowie. Odniosłam wrażenie, że byli płascy i trochę pozbawieni charakteru. Jedynie postać Gabrieli, matki Izy, była intrygująca, bo pokazywała ona, jak pracoholizm może zniszczyć matczyny instynkt. Niemniej jednak rys psychologiczny postaci był dobrze opisany i wnosił wiele do historii. Relacje między bohaterami były momentami dziwne i przerażające. Natomiast wiele z nich było zdecydowanie negatywnych, choć na plus, prawdziwych w swoim wydźwięku.

Fabuła książki wydawała się bardzo interesująca - mężczyzna traci świadomość na 48h i nie pamięta nic, co działo się wcześniej, podobnie nie poznaje osób ze swojego otoczenia. Wiele wątków, które miały miejsce w tej pozycji, wypadło bardzo pozytywnie i były ciekawe. Akcja budowana była stopniowo, choć momentami dostawaliśmy nagłe zwroty akcji, z których nie wszystkie okazały się jednak zaskakujące. Zakończenie mnie nie usatysfakcjonowało. Owszem było w pewnym stopniu zaskakujące, ale w moim odczuciu jego głównego elementu można się było domyślić.