Dysharmonia recenzja

Właśnie taką umiejętność posiada Alicja Mort. Niekiedy ułatwia jej to życie, a innym razem musi przez to przełknąć gorycz porażki, wiedząc, że bliskim jej osobom wydaje się, że są w stanie ją oszukać. Tym razem Alicja musi powrócić do czasów swojego dzieciństwa i zanurzyć się w swojej historii.

Brutalna rzeczywistość dociera do niej coraz bardziej wyraźnie, a zaginięcie dziewczynki, z którą chodziła do klasy, sprzed lat, pobudza jej instynkt śledczy. Jej zainteresowanie rośnie, gdy okazuje się, że dziewczyn, które zaginęły, jest więcej. Rozpoczyna więc wyścig z czasem. Jak łatwo jest przy tym zagubić się w chaosie. Czy uda się w nim odnaleźć i znaleźć rozwiązanie z zaistniałej sytuacji?

Bartosz Szczygielski, jak nikt inny, potrafi prostymi zdaniami, tak mocno wpływać na emocje czytelnika. Podszyte mrokiem wydarzenia, pozwalające wysnuć mnóstwo pytań w głowie i okalane lekkim humorem, sprawiają, że ciężko jest się nie zaangażować w poznawaną historię. Pochłania czytelnika bez końca i nie odpuszcza. A my, nie chcemy, żeby tak było, więc to tak zwana sytuacji WIN-WIN.

Autor nieustannie kluczy w gąszczu tajemnic i nie oszczędza wykreowanych przez siebie bohaterów. Nic tu nie jest zerojedynkowe. Zarówno postaci, jak i wydarzenia są niejednoznaczne, a każdy może je odczytywać wielorako. Jeszcze większego smaczku, dodaje fakt, że te imiona i nazwiska, możecie kojarzyć!

Dobro i zło, czerń i biel, to słowa, które bardzo się ze sobą gryzą, a jednak w książkach Bartosza Szczygielskiego bardzo często idą ze sobą w parze. Nietuzinkowe, skomplikowane. I to jest piękne!

Autor mistrzowsko buduje napięcie i doprowadza do takiego zakończenia, po którym musiałam zbierać szczękę z podłogi. Wszystko skrupulatnie obmyślone od A do Z, a jednak na pierwszy plan wysuwają się tutaj nieustannie emocje. Dlatego to zakończenie to istny majstersztyk. Ta historia pozostawia nas z pewnymi pytaniami, na które sami musimy znaleźć odpowiedź.

Panie Bartoszu, prosimy o więcej!

,,Rodzina to nie krew. To wybór.”