Żar recenzja

Stary dwór, gdzieś zaszyty w lasach, dwoje starych ludzi, którzy spotykają się po czterdziestu jeden latach i prowadzą nocną rozmowę, a właściwie jest to monolog głównego bohatera, Generała. Od czterdziestu lat żyjąc samotnie rozpamiętuje i analizuje swoje żale do dwóch kiedyś mu najbliższych ludzi: przyjaciela i żony. Teraz nagle ten przyjaciel się zjawia i te wszystkie swoje przemyślenia może mu przekazać. Pragnie zadać dwa nurtujące go pytania, ale czy pragnie usłyszeć odpowiedź? W ciągu tej nocy poznajemy życie i przekonania Generała. Reszta bohaterów , czyli żona i przyjaciel Konrad są jakby tłem do tego życia. Zastanawiamy się, czym jest przyjaźń? Generał poznał Konrada w wieku 10 lat i wtedy powiedział do Ojca:” „Ale niech Konrad zawsze będzie z nami. To biedacy.” W ten sposób Konrad został przyjacielem Generała. Generał tak mówi o przyjaźni: „Przyjaźń jest służbą. Przyjaciel podobnie jak zakochany , nie oczekuje nagrody za swe uczucia.” Tylko kto, komu służy? Generał poznaje dzięki Konradowi Krystynę, swoją żonę, też biedną dziewczynę. Ciekawie ją opisuje: „znalazłem ją w świecie, jak kolekcjoner znajduje rzadki i doskonały okaz, uwieńczenie całego życia, arcydzieło wśród swoich zbiorów, którego znalezienie i odkrycie było jedynym celem i sensem.” Ofiarowuje jej pamiętnik, ale leżeć ma w szufladzie do której i on ma klucz, uważając że „ten pamiętnik to dowód największego zaufania , jakie jest możliwe między kobietą i mężczyzną”. Czy to jest miłość? Po 22 latach od poznania Konrada wszystko się rozpada. Pozostaje mu tylko to co uważa za najgłębszą treść swojego życia, poczucie godności i jedyna wersja wydarzeń, którą uznaje za słuszną. Czy pragnie poznać inną wersję? Nawet znajduje winnego całej sytuacji, to muzyka. Dlaczego? Jedyną ważną osobą był ojciec, „a moja matka, ty i Krystyna staliście na drugim brzegu, każde z was miało inną rolę do odegrania, jedną matka, drugą przyjaciel, trzecią miła i kochająca żona, a jednak wszyscy troje graliście w moim życiu tę samą rolę.” Jaką więc rolę mieli do odegrania?
Genialna powieść wypełniona emocjami i urzekająca pięknem języka. Adekwatny jest jej tytuł „Żar”, bo trudno inaczej określić to co się dzieje w umyśle i sercu Generała. Ten żar wzbudza też w czytelniku, gdyż nie da się czytać tej powieści bez emocji. Nie tylko emocje wzbudza, ale stawia też pytania ważne dla każdego z nas. Czym jest przyjaźń? Czym jest miłość? Czym jest małżeństwo?
Czytanie tej książki to prawdziwa uczta. Gorąco polecam.