Wredny szef recenzja

Wredny szef, który nie do końca jest taki wredny i Ona- piękna, dobra, pracowita.

Karolina Kot odreagowuje rozstanie w jednym z warszawskich klubów. Spotyka tam przystojniaka (Martina), z którym niespodziewanie przeżywa namiętną noc. Ich drogi rozchodzą się na miesiąc bo to by ponowie się połączyć pierwszego dnia nowej pracy Karoliny. Przystojniak okazuje się być szefem dziewczyny. Martin jest bardzo niezadowolony z pojawienia się w firmie Karoliny. Tu historia się zaczyna. Lawina wrednych zachowań, uszczypliwych komentarzy i małych złośliwości zaczyna płynąć.

Książkę czyta się bardzo szybko, jest lekka i przyjemna. Zawiera masę dobrego humoru. Kultowy fragment z testowaniem środka na potencje jest bardzo orginalny. Kilkukrotne wtargnięcia Martina do gabinetu dziewczyny mające na celu sprawdzić czy aby na pewno jest sama również wywoływały uśmiech. Nie brakuje potyczek słownych i gry słów, które w naturalny sposób bawią czytelnika.


Sceny namiętności są wyważone. Rozgrzewają i wywołują ekscytacje ale nie ma ich za dużo dlatego książkę uznaje za lekką i przyjemną. Postacie są napisane w przystępny sposób. To co zostało według mnie przerysowane to dobroć głównego bohatera. Kontrast między tytułową opinią pozornie wrednego a jego prawdziwym obliczem jest spory. Rozumiem, że taki zabieg autorki był zamierzony i to chciała nam pokazać nie mniej jednak czytają książkę bohater wydawał się mniej realistyczny. Rozwiązanie problemu czyli rozmowa również trochę uwłacza opowieści. Cała historia rosła na skale dramatu a happy end okazał się być tak prosty. Na plus natomiast zasługuje dawkowanie informacji o tajemnicach głównych bohaterów. Napięcie przyjemnie rosło.

Zakończenie historii bardzo jasno pokazuje, że będzie i o czym a raczej o kim będzie opowiadać druga część, po którą zapewne sięgnę licząc na powtórkę z lekkiej i przyjemnej lektury. Nie jest to książka, która zmieni moje życie (a takie lubię najbardziej ;)). Nie mniej jednak nic jej nie brakuje aby uprzyjemniać zimne wieczory.