Córka proboszcza recenzja

Jedno z fundamentalnych pytań, które dotyka każdego z nas, dotyczy sensu życia. Wciąż go szukamy, bo zmienia się tak jak i zmieniamy się my. Na każdym etapie życia oczekujemy czegoś innego i napotykamy na trudności w labiryncie chaosu zdarzeń. Przestajemy dostrzegać cień nadziei, a ona ciągle jest. Nie tylko w szczęściu i dobrobycie, ale również w chwilach cierpienia. Pogrążanie się w czarnych myślach i życie w przekonaniu, że istnienie jest bezcelowe, może prowadzić na krętą ścieżkę zwątpienia. Świat daje mnogość możliwości pomimo zagubienia. Trzeba je dostrzec. Odnaleźć znaczenie.

"Świat nie jest przecież dziełem przypadku. Wszystko, co się dzieje, musi mieć przyczynę, a więc również ostatecznie cel".

Losy tytułowej córki proboszcza, Dorothy Hare, żyjącej w niewielkiej, angielskiej miejscowości. Dwudziestoośmioletnia kobieta całkowicie podporządkowana woli ojca. Prowadzi dom, bierze na siebie odpowiedzialność za rodzinne finanse i kłopoty z tym związane, wykonuje większość obowiązków należących do pastora. Rutyna rządzi w jej życiu. Pewnego sierpniowego dnia budzi ją zgiełk ulicy Londynu. Kim jest? Skąd się tu wzięła?...

Fragmenty pustej przeszłości wyłaniają się z mgły wydarzeń.
Na chodniku, brudna, bez pieniędzy, próbuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Wraz z grupą młodych ludzi rozpoczyna wędrówkę w poszukiwaniu pracy, jedzenia, schronienia. Jak w hipnotycznym transie ma w sobie tyle siły, by podążać z obcymi ludźmi, wikłając się w różne sytuacje. Gdy odzyskuje upragnioną tożsamość, skandal uniemożliwia jej powrót do rodzinnego domu.

Wielowymiarowa powieść, niezwykle wartościowa, o zwykłej codzienności i ludzkich słabościach, pragnieniach, tęsknotach.
I poszukiwaniu siebie, bo gdzie byśmy się nie zatrzymali, tam zawsze pozostawiamy cząstkę siebie.

Portrety psychologiczne bohaterów stanowią przekrój społeczeństwa XX wieku w Anglii. Obserwacja dostarcza głębokich refleksji. Życiowe komplikacje zmuszają do szukania własnej drogi. Odnalezienia siebie, wiary, istnienia. Zatrzymanie i zastanowienie się nad wartościami i konsekwencjami czynów. Nie ma gotowych recept ani jednoznacznych odpowiedzi.

Wspomnienia dzieciństwa zostawiły w umyśle głęboką, ukrytą ranę. Napełniają lękiem i zaburzają relacje damsko-męskie. Zagubienie w bezsensie egzystencji i trwanie w stanie zawieszenia.

Ujmująca powieść. Warto sięgać po klasykę, szczególnie w tak pięknym wydaniu.

Polecam bardzo