Córka powietrza recenzja

Rok temu miałam przyjemność czytać pierwszą część cyklu Córki żywiołów autorstwa Doroty Gąsiorowskiej „Córka ziemi”, dlatego koniecznie musiałam przeczytać drugą część „Córkę powietrza”. Obydwie książki były piękne i emocjonalne. Bardzo przyjemnie było znów zanurzyć się w świecie stworzonym przez autorkę, tym bardziej, że pojawiają się bohaterki poprzednich części.

Tym razem główną bohaterką jest Ava, młoda pisarka, która przeprowadza się do domu rodziców w Puszczy Zielonej. To właśnie tu postanawia w ciszy i spokoju dokończyć swoją najnowszą powieść, jednak co dziwne wena ją opuszcza.
Od czasu jej przeprowadzki dzieje się wiele dziwnych rzeczy. Pewnego dnia dostaje prezent od nieznanego nadawcy – rzeźbę, która choć piękna jest bardzo niespodziewana. Kolejnego dnia zauważa w ogrodzie piękną ważkę, która zamiast uciekać, wydaje się jej towarzyszyć. Dodatkowo do domu obok, który wydaje się od dawna opuszczony wprowadza się młody mężczyzna, który Avie początkowo działa na nerwy. Jednak z czasem i przy bliskim poznaniu wiele zyskuje. Jednak najgorsze Ava odkrywa w domu rodziców – tajemnicze listy, które stają się kluczem do odkrycia tajemnicy skrywanej przez jej rodziców.
Czy Ava odkryje te wszystkie tajemnice ? Koniecznie musicie przeczytać by się przekonać.

Książka jest piękna, dawno nie czytałam tak wciągającej obyczajówki. Jest bardzo długa, ma ponad 500 stron, ale czas spędzony z nią nie jest czasem zmarnowanym. Wręcz przeciwnie – cała historia jest tak świetnie przedstawiona, że mimo ilości stron chce się siedzieć i czytać. Może książka na pierwszy rzut oka przytłacza swoją objętością, ale zaufacie mi, że styl autorki jest tak lekki, że nie odczujecie tego.
Bardzo podoba mi się to, że poznajemy nie tylko historię Avy, ale te dodatkowo Lalie. Mamy tu do czynienia z dwoma czasami, teraźniejszym i sytuacją Avy oraz przeszłym i czasami Lalie. Ostatecznie dowiadujemy się, że Ava i Lalie mają ze sobą wiele wspólnego – obydwie są córkami powietrza. Autorka porusza też eteryczną, magiczną stronę natury i jej powiązania z człowiekiem. Jest wśród nas wiele osób, które wierzy w np. „magiczną” moc ziół, kamieni, a nawet potrafi z nich dobrze korzystać. Sama w takie „moce” wierzę, ale uczę się z nich korzystać i bardzo zazdroszczę osobom, którym naturalnie przychodzi korzystanie z tych dobrodziejstw. Wydaje mi się, że poprzez cykl córki żywiołów autorka próbuje nam takie osoby przybliżyć. Dodatkowo w książce znajdziecie dużo miłości tej rodzinnej, jak i tej partnerskiej.

Już jestem ciekawa co takiego szykuje dla nas autorka w kolejnym tomie.