Córka komendanta recenzja

„ Historia opowiadana dostatecznie często staje się prawdą.” (str.83)

Jest to kontynuacja „ Chłopca w pasiastej piżamie”. Tutaj bohaterką jest Gretel córka komendanta. Ta część podobała mi się bardziej niż poprzednia. Akcja toczy się dwutorowo. Po wojnie i współcześnie.

W roku 1946 Gretel z mamą uciekają z Niemiec do Paryża. W tym mieście nienawiść do Niemców była widoczna na każdym kroku. Incydent który je tam spotkał mocno odbił się na ich psychikach. Po śmierci mamy Gretel udaje się w podróż do Australii z nadzieją na nową przyszłość, która byłaby mniej bolesna od teraźniejszości i przeszłości i znalezienie przebaczenia. Spotyka tam człowieka z przeszłości. Tam też zdecydowała się na desperacki czyn. Chciała poznać smak zemsty.

Powoli docierało do jej świadomości, jakim człowiekiem był jej ojciec i jakich czynów się dopuścił. Nosiła w sobie poczucie winy za czyny ojca. Mimo to go kochała. Wiedziała, że jeśli chce przeżyć będzie musiała żyć w kłamstwie. Trudno jest żyć z przekonaniem, że można być rozpoznanym. Doznała bólu i upokorzenia i poczuła co odczuwali bezbronni ludzie w obozie jej ojca. Wiedziała też, że od odpowiedzialności za zło, którego była świadkiem nie ucieknie, pomimo prób usiłowanie usunięcia go z pamięci.

W czasie współczesnym Gretel ma 91 lat i mieszka w Londynie. Całkowicie odcięła się od tragicznej przeszłości. Do apartamentowca, w którym mieszkała wprowadziło się małżeństwo z małym chłopcem, który przypominał jej zmarłego brata. On znany producent filmowy, ona była aktorka. Często słyszała awantury dochodzące z mieszkania nowych lokatorów. Widziała też ślady przemocy fizycznej na ciele matki i syna. Po czasie zaprzyjaźnia się z ich synem. Ciekawa była konfrontacja Gretel z ojcem chłopca. Mimo, że się dogadali ona nie dotrzymała umowy, mając świadomość, że niszczy siebie i swoich bliskich.

Pojawia się też epizod kiedy cofamy się w czasie do roku 1943. Czasu kiedy ojciec Gretel objął komendanturę nad obozem koncentracyjnym w Polsce. Zawsze nazywała to innym miejscem. Ojciec zabrał ją do obozu, który napawał ją obrzydzeniem.

Gretel miała ciężki żywot. Nie wybrała sobie rodziny, urodziła się w niej. W jej żyłach płynęła krew ojca, jednak nie była taka jak on. Całe życie przeżyła w kłamstwie, z poczuciem winy. Utraciła miłość swojego życia. Zetknęła się z odrzuceniem, pogardą i nienawiścią. Winiła się za śmierć brata, do której po części się przyczyniła.

Książka trzyma w napięciu do końca, a zakończenie zaskakuje.