Confessio recenzja

Na naszym rynku wydawniczym coraz częściej pojawiają się nowe nazwiska, a wraz z nimi historie, które kuszą nas okładkami, intrygującymi opisami zwiastującymi emocjonującą lekturę lub po prostym samym faktem, że autor danej historii debiutuje. W ostatnim czasie przez moje ręce przewinęło się kilka naprawdę świetnych debiutów, które zasługują na szczególną uwagę, a „Confessio” jest jednym z nich!

Prokurator Paulina Wilczyńska pracująca w zawodzie od ponad dziesięciu lat widziała już wiele zła. Wezwana na miejsce zdarzenia z przerażeniem odkrywa, że sprawa, do której została skierowana, dotyczy śmierci małego chłopca. Prześladowana przez trudną przeszłość, zmagająca się na co dzień z problemami, które stara się zagłuszyć lekami i alkoholem, za wszelką cenę będzie chciała dociec prawdy i rozwiązać sprawę bez względu na to, jaką cenę przyjdzie jej zapłacić, a ta dla matki samotniej wychowującej dziecko ze spectrum autyzmu może okazać się bardzo wysoka. Czy uda się jej rozwiązać jedną z najtrudniejszych spraw w dotychczasowej karierze?

Natalia Kruzer, doświadczona prokurator, która każdego dnia stawia czoła niewyobrażalnemu złu, debiutuje na rynku wydawniczym z przytupem. „Confessio” to mocny i bardzo realistyczny kryminał, w którym emocje wylewają się z każdej karty powieści. Głównym powodem, dla którego zdecydowałam się sięgnąć po tę książkę, bym fakt, że jest to debiut, a ja debiutów, szczególnie kryminalnych, nie potrafię sobie odmówić. Nie spodziewałam się jednak, że historia, którą zaserwuje mi autorka, okaże się tak boleśnie prawdziwa. Natalia Kruzer, oprócz tego, że wnikliwie i bardzo szczegółowo przedstawia nam pracę prokuratora, to dodatkowo kreśli przed nami rozdzierający serce obraz matki samotnie wychowującej dziecko z autyzmem. Problemy a wraz z nimi towarzyszące im strach i lęk, z jakimi na co dzień zmagają się kobiety, które pozostawione same sobie z chorym dzieckiem, są zatrważające. Natalia Kruzer bez koloryzowania ukazuje nam prawdę o trudach życia i wychowywania niepełnosprawnych dzieci, często w samotności bez możliwości pomocy ze strony bliskich.
„Confessio” to historia trudna, przytłaczająca i wstrząsająca z racji poruszanego przez autorkę tematu, ale jednocześnie tak bardzo ważna i potrzebna. Często nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak ciężko jest rodzicom, których dziecko bez powodu zaczyna płakać, krzyczeć, rwać włosy z głowy. Historia, którą przelała na papier Natalia Kruzer przepełniona jest wieloma emocjami, z jej kart płynie ból, bezsilność, strach, ale i siła, która w połączeniu z determinacją daje nadzieję na lepsze.
Z całego serca gratuluje autorce wspaniałego debiutu. Wchodząc na rynek wydawniczy z tak dobrze napisaną, choć trudną, historią, sukces w świecie literackim jest nieunikniony. Polecam Waszej uwadze „Confessio”, jestem przekonana, że zarówno fani kryminałów, jak i thrillerów psychologicznych będą usatysfakcjonowani lekturą.