W domu recenzja

„Niewiedza stała się dla niej bardziej bolesna niż śmierć. Przez co jej tragedia jest jeszcze straszniejsza. Potwornością jest już samo to, że matka musi tak cierpieć. Ale pragnienie, żeby wszystko to wreszcie dobiegło końca, jest jeszcze gorsze.”

Na każdą powieść Harlana Coben czekam z niesłychaną niecierpliwością. Więc kiedy kilka miesięcy temu, zobaczyłam ciemną okładkę ze smutnym misiem jego najnowszej powieści, noszącej tytuł „W domu”… jakżebym mogła się oprzeć?

Wraca Myron Bolitar i ten jego „kompleks bohatera”. Więc kiedy Win prosi go o pomoc po raz pierwszy w życiu, ten jak to lojalny przyjaciel wskakuje do prywatnego odrzutowca i dosłownie „frunie” mu na spotkanie.

Co mnie zaskoczyło? Po raz pierwszy pan Coben dopuścił czytelników do myśli Wina, przyjaciela głównego bohatera. Ten kto czytał wszystkie powieści autora, wie, że to się nigdy nie zdarzało. Zawsze to Myron był tym dobrym, szlachetnym i miękkim, a jego myśli były widoczne jak na widelcu. A Win? Win to Win, i tyle nam musiało wystarczyć. Podobała mi się ta cała tajemniczość związana z psychopatycznym przyjacielem Bolitara. I mam żal o to, że pisarz dopuścił się tego „zamachu na myśli” jedynego intrygującego bohatera swej powieści!

Pierwsza połowa, pomimo dynamiki była zbyt nudnawa. Ot, cały Bolitar, czekałam i czekałam; w końcu zaczęło robić się interesująco, dopiero w drugiej części.

Jak dla mnie „W domu” jest jedną z najgorszych powieści autora. Nie rozumiem, jak autor zawsze może tak komplikować historie z Bolitarem, by na końcu podsuwać nam, jak najbardziej przewidywalne rozwiązanie.