Zapomnij o mnie recenzja

Historię, o której dziś mowa, przeczytałam już kilka lat temu, kiedy to miałam w rękach jej pierwsze wydanie. Od tamtego momentu nie zmieniło się jedno - nadal o niej pamiętałam. Nadal we mnie siedziała, dlatego z ogromną przyjemnością objęłam ją swoim skrzydłami teraz, żeby móc ponownie się z nią z Wami podzielić.

Po upływie czasu i ponownym jej przeczytaniu, wiem, że odczułam ją trochę inaczej, chociaż niektóre aspekty się nie zmieniły. Nadeszła pora na to, żeby trochę urozmaicić moją opinię.

Marshall chce odciąć się od dotychczasowego życia i przenosi się do Nowego Jorku. Zamieszkuje z dwójką studentów, a jedną z osób jest Sara, piękna dziewczyna, która skrywa w sobie dwa oblicza. Uwidzi go, zbliża się do niego, i nagle on przepada. Całkowicie. Tym samym zostaje uwikłany w kolejne problemy, których chciał unikać. Niebezpieczna przeszłość i obecna sytuacja Sary są trudnym tematem, jednak chłopak z każdą chwilą coraz bardziej nagina dla niej swoje postanowienia.

Pewnie wiele osób tutaj, przeżyło miłość, która totalnie zaślepiła na wszystko inne. Uczucie, które nie do końca pozwala na racjonalne podejmowanie decyzji może przynieść coś dobrego, ale trzeba pamiętać o tym, że wiele może nam przez to przelecieć przez palce. Tyle dobrego można przegapić, kiedy jesteśmy skupieni na czymś, co nawet nie ma dla nas przyszłości.

Czy warto być tak bardzo zapatrzonym w drugą osobę, tylko dlatego, że obdarza nas ona ogromną namiętnością?
Problem pojawia się, kiedy na jaw wychodzą sekrety, z którymi nie umiemy sobie poradzić. Główny bohater jednak nie poddaje się, chce zrobić wszystko, żeby pomóc Sarze. Jednak los ma dla Marshalla nieco inne plany. Co zrobi, kiedy w jego życiu (zupełnie przez przypadek - czy może jednak za posrednictwem przeznaczenia) pojawi się Emily? Tak bardzo inna niż jego pierwsza miłość. Chociaż początkowo nie chce jej ranić, wiedząc, że nadal kocha inną, dziewczyna ma w sobie coś takiego, co przyciąga go niczym magnes.

Tak, to historia o mężczyźnie, który kocha dwie kobiety, a chęć ratowanie każdej z nich, doprowadza go do różnych kroków, które wydają się niewłaściwe. Niemniej jednak bardzo kibicowałam temu, żeby sam w końcu zaznał ukojenia.

"Zapomnij o mnie" ponownie stała się dla mnie piękna historią, która niejednokrotnie mnie zabolała, na koniec doprowadziła do łez. Przyznam szczerze, że Marshall wielokrotnie doprowadzał mnie do nerwów, przez to, jak bardzo nieadekwatne decyzje podejmował. Jednak warto dać mu trochę kredytu zaufania. Mężczyzna przeżył wiele. Jego przeszłość odcisnęła na nim ślad, który pozostawił ogromny ciężar, a on sam ciągle się osądza i stawia w krytycznym świetle.

Nie zawsze jesteśmy w stanie komuś pomóc. Nawet oddając drugiej osobie siebie, nie uszczęśliwimy jej na siłę i nie wesprzemy, dopóki sama nie będzie chciała naszej pomocy. Najpiękniejsze i jednocześnie najbardziej bolesne jest poświęcenie dla miłości i wolności.