Złodzieje bzu recenzja

Ach ten Antek Barycki! Odbyłam z nim podróż przez kawałek historii i przez kresy. Kresy wschodnie i zachodnie, i kresy myśli ludzkich. Zapukałam do głowy chłopca, a gdy mi otworzył ujrzałam sad moich dziadków na wsi i te jabłonie. Przywitał mnie chłopiec, a pożegnał mężczyzna. Nie będzie to rozstanie na zawsze, bo książka zakotwiczyła się we mnie i jeszcze nie raz wrócę do jej fragmentów, które te emocje wzbudziły.

Czasy to były trudne, wybory też trudne. W tej opowieści o rodzinie będziecie śmiać się do łez, wzruszy Was ogrom tragedii i okrucieństwo. Przeczytacie o świecie utraconym i o życiu w nowym. Przeczytacie co takiego kryje w sobie bez i może zasadzicie go w ogrodzie?

Tamten świat opisany oczami dziecka i słowami dziecka. Ten świat już w oczach młodzieńca się nam objawi, a Zły świat to już konkluzje mężczyzny. Każdy rozdział wzbudzi inne emocje, ale też innym Antek człowiekiem się staje.

Co spowodowało, że Antek utracił wiarę w Boga, dlaczego komunizm jawił mu się dobrem i jakim stał się człowiekiem, gdy dorósł. Jakich ludzi i wzory spotkał na swojej drodze? Ja przeczytałam i te wybory zrozumiałam. 

Na tle wydarzeń w latach 1943-1990 Antek snuje swoją opowieść, o sobie i rodzinie, o życiu na Kresach i życiu na Ziemiach Odzyskanych. Sanacja, wojna, stalinizm, polski socjalizm i transformacja będzie tłem tej opowieści, a także czynnikiem wpływającym na losy, myśli i czyny.

Autor w sposób dosadny i bez upiększania podaje nam sceny z życia Antka, co jednych może zniesmaczyć, inni zaś zobaczą w tym życie. Bo ono jest takie bez wanny pachnącej różami.

Zacytuję Smarzowskiego. „Przeciwwskazania: zabrania się spożywać ludziom z poczuciem humoru podstawowym, albo niepełnym podstawowym”.

"Diabeł we wszystkim siedzi. Wszystkiego się czepia. czyha na człowieka za każdym rogiem, a jak rogów nie ma, to tak tym wszystkim pokieruje, że i z zaokrąglonego róg, kant zrobi, Bo diabeł rogi ma na głowie. Tak go Pan Bóg stworzył, że kształtów pięknych nie znosi".

Polecam i zapraszam na