Bo jesteś ty recenzja

Są takie książki, które poruszają do głębi. Siedzą w głowie i sercu jeszcze długo po zakończeniu czytania i odłożeniu ich na półkę. Do takich książek niewątpliwie należy „Bo jesteś ty” najnowsza powieść Izy Maciejewskiej. Książka pełna uczuć, pasji, cierpienia, lęku, poczucia straty, odrzucenia, osamotnienia, głębi refleksji nad życiem, zdrowiem, chorobą i relacjami z drugim człowiekiem.

Należę do grupy tych czytelników, dla których w w literaturze najbardziej liczy się prawda. Najważniejsze jest dla mnie to, aby opowiadana historia trafiała prosto w moje serce i pozwalała mi wierzyć, że to, o czym czytam na kartach książki wydarzyło się lub też mogło się wydarzyć naprawdę. Tak właśnie jest z książką Izy Maciejewskiej. Autorka konfrontuje czytelnika z losami Weroniki, Eweliny, Sylwii i Damiana aby łącząc ich ścieżki uświadomić, jak pewne spotkania, sytuacje w życiu, choć na pierwszy rzut oka niekomfortowe, wymuszone, mogą stać się impulsem do przemyśleń, próby naprawy błędów i mądrzejszego przyjrzenia się swojemu życiu i relacjom. Czy dramat, który przeżywa Sylwia, pozwoli Weronice zrozumieć czym tak naprawdę jest prawdziwa bezinteresowna przyjaźń? Czy uświadomi jej jak cenna jest każda chwila życia? Czy budzące się na tle wielkiego dramatu uczucie, ma rację bytu? Czy przetrwa to, co nieuniknione?

Wierzcie mi, każda scena, każdy fragment tej książki porusza do granic. Iza Maciejewska snuje tę historię z sercem, wrażliwością i nadzieją. Wzruszająco i mistrzowsko pisze o pragnieniu bycia zdrowym kochanym, zaopiekowanym, wolnym od nieustannego żalu, strachu i osamotnienia. W delikatny sposób uświadamia jak ważne jest odnalezienie spokoju w przebaczeniu. Nie tylko innym ale przede wszystkim sobie.

Powieść „Bo jesteś ty” rozdziera serca motywem pożegnania i wątkami przemocy jakiej doświadczała Weronika. Zwraca uwagę na istotę najważniejszych w życiu relacji i afirmację samego życia w całokształcie. Każdym zdaniem i podjętym wątkiem przenika głęboko w umysł i duszę. Nie pozwala się odłożyć. Najważniejsze zaś jest to, że nie jest to powieść jedynie o ciężkiej, nieuleczalnej chorobie. W moim odczuciu to przede wszystkim książka o trudnych i złożonych ludzkich uczuciach i krzywdach jakie wyrządzamy bezwiednie nie tylko innym ale i sobie samym. Nikogo nie pozostawi ona obojętnym. Jestem tego pewna.

Polecam!