Bestia recenzja

Podobno oczy są zwierciadłem duszy. To w nich możemy zobaczyć to, co ukryte gdzieś głęboko w drugim człowieku. Lecz bywa i tak, że te oczy oddadzą najmocniejsze, najmroczniejsze i najbardziej raniące słowa, jakie nasze usta boją się wypowiedzieć. Spojrzenie może zabijać, może ranić i niszczyć nas od środka.

"Bestia" to debiutancka powieść Olgi Sawickiej, której akcja rozgrywa się na przełomie lat 1976/1977. Młoda, zdolna, lecz nieco zbyt otwarta na przelotne związki pani porucznik Milicji Obywatelskiej, Ada Krzesicka, zostaje oddelegowana na Suwałki. Być może jest to kara za romans ze swoim szefem - żonatym szefem. Do tej pory było to spokojne i bezpieczne miasteczko, gdzie najgorszymi występkami były pijackie burdy, ale wszystko zmieniło się wraz z brutalnymi morderstwami młodych kobiet. Sprawca ewidentnie działa według określonego schematu- jego ofiary mają worki na głowach, a ich ciała są ułożone z elegancją i szacunkiem. Tutejszy komendant pragnie czym prędzej zamknąć tę sprawę, doszukując się potencjalnego mordercy w pierwszym lepszym podejrzanym. Mordercy, którym może być każdy mieszkaniec Suwałk, przypadkowy przejezdny obywatel lub zwykły turysta. Z jednej strony istnieją twarde poszlaki, wskazujące konkretną osobę, z drugiej zaś niezawodna jak dotąd intuicja pani komisarz, która definitywnie nie współgra z opinią pana komendanta. Kto więc w tym starci ma rację? I kto szybciej odnajdzie prawdziwego zbrodniarza, nim ten ponownie zaatakuje?

Ten kryminał został wykorzystany w serialu "Pułapka" jako istotny element, gdzie sama autorka również odgrywa ważną rolę. Choć serialu nie oglądałam, to jednak czuję się nieco zaintrygowana tym faktem. Jednak chyba nie na tyle mocno, bo podążyć za ciekawością. Ale kto wie!

Fabuła ciekawa, nieco trzymająca w napięciu, lecz mało ekscytująco. Wyjątkami były tutaj sceny samych zbrodni. Początek niezwykle szokujący i wstrząsający, ale później akcja znacznie osłabła. Owszem, była ona płynna, lecz bez nagłych zwrotów, dynamicznych ekscesów i sporej dawki adrenaliny.

Ciekawie skonstruowana postać samego mordercy. Człowieka zwykłego, przeciętnego, a przy tym bystrego i zdolnego manipulatora. Tak długo ukrywał on przed innymi swoje prawdziwe oblicze, że stał się niemalże idealnym aktorem. Aktorem, którym kierowały specyficzne pobudki i motywy, a którego od samego początku obstawiałam właśnie do roli głównego podejrzanego. A każdy kolejny rozdział tylko utwierdzał mnie w tym przekonaniu. Tak więc pod tym względem, nie było żadnego zaskoczenia.

Jeśli chodzi o panią porucznik, ona także bardzo przypadła mi do gustu. Prawdziwa kobieta z krwi i kości, z własnymi problemami, demonami, odważna i nie bojąca się mówić to, co myśli. Można ją lubić lub nienawidzić- innej opcji nie ma. Jednak zawsze towarzyszy jej szacunek i godność. To kobieta-wojownik, która niczym nie odbiega od zdeterminowanych samców alfa, których o dziwo w tej powieści BRAK.

Podsumowując, "Bestia" Olgi Sawickiej to średnio zapowiadający się kryminał, z frapującą fabułą i jako taką akcją. Największy plus za ciekawych bohaterów (postać mordercy i Krzesicka), którzy okazali się charyzmatyczni i nieobliczalni. To dzięki nim ta historia była warta swojej uwagi. Całość czyta się niezwykle szybko, lecz bez większych emocji. Jednym słowem- BYŁO, MINĘŁO!