Bohaterka, tytułowa Córeczka, Elf, trzydziestoletnia, niepozorna kobieta, narratorka tej powieści w wieku siedemnastu lat dowiaduje się, że ma w Donbasie babkę. I wyrusza w podróż, żeby z nią zamieszkać.
Tak to się zaczyna.
W pewnym momencie, zmęczona i zniechęcona brakiem perspektyw zawodowych dziewczyna rzuca pracę na kasie i zaczyna tworzyć witraże. Piękne, misterne, niepowtarzalne konstrukcje. A ludzie chcą je kupować.
I żyje długo i szczęśliwie w otoczeniu mruczących kotów.
Tak to się powinno kończyć.
Ale się nie kończy. Bo 21 listopada 2013 roku Ukraina, pod władzą Wiktora Janukowycza, wbrew swoim obywatelom robi krok w tył. Janukowycz odmawia podpisania umowy stowarzyszeniowej z UE, a wręcz stwierdza, że dobrze byłoby zacieśnić więzy z Rosją.
Zaczynają się protesty na Majdanie.
I nie tylko.
,,My wyszliśmy na ulicę, żeby przekonywać, oni planowali zabijać. Kropka.''
To, co z początku jest pięknym wolnościowym zrywem rozczarowanych obywateli – za sprawą prorosyjskiej władzy – szybko zmienia swój charakter. Manifestacje już nie są pokojowe, idąc na plac można umrzeć, można zostać aresztowanym, w sumie nie wiadomo czy się wróci do domu, czy nie.
Zaczyna się wojna, której nikt nie nazywa wojną. Rosyjskie wojska, które ,,nie są rosyjskie'' pojawiają się na terenie Donbasu. Córeczka kierowana porywem serca, wewnętrzną potrzebą działania, zamyka warsztat i zaczyna gotować. Gołąbki, kaszę, barszcz. Robi przetwory w słoiczkach, organizuje konserwy. I potem, razem z Romusiem, wyrusza na front, żeby podrzucić jedzenie ,,chłopakom''.
A chłopcy są zadowoleni. Wdzięczni. Pytają czy Elf może coś jeszcze dla nich zrobić? Czy może zorganizować bandaże, kamizelki kuloodporne...
Pewnie, że może. Nie ma rzeczy, która jest dla Córeczki niemożliwa.
,,Pośpiech, z jakim sieci handlowe zastępują ukraińskie towary rosyjskimi, przypomina nieudolne próby zmycia śladów krwi na miejscu zbrodni. Muszą się okropnie bać tej Ukrainy, skoro tępią nawet naszą śmietanę...''
Historia stworzona przez Tamarę Dudę – tym bardziej uderzająca, że tak do bólu prawdziwa – jest piękną, przejmującą do szpiku kości powieścią. To historia, która kojarzy mi się z ,,jazdą na kawie i adrenalinie''. To historia w której niewyobrażalne okrucieństwo, rzeczy, których nie powinien widzieć i znać żaden człowiek, łączy się z aktami czystego altruizmu. To śmiech przez łzy, to taniec w morzu ognia, to kłosy zboża chylące się na wietrze pod koniec lata. To wspólny śpiew z sąsiadami, to niebo podświetlone łunami pożarów, to pole chabrów. To mruczenie kota na kolanach, samogon babci w szklance i babskie sekrety wyjawiane szeptem w piwnicznym schronie. To miłość, która pojawia się w najmniej odpowiednim momencie i żal ściskający za gardło. To smutek i wybuchający granat.
,,Córeczka'' jest powieścią rzeką – wżera się w duszę, chce w niej zostać, nie opuści Was tak szybko. To powieść brawurowa, odważna i faktycznie będąca ,,najpiękniejszym hołdem złożonym wielu bezimiennym bohaterom wojny na wschodzie Ukrainy''.
To jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałam w ostatnich latach i mówię to z czystym sercem. Naprawdę każdy powinien ją przeczytać.
Kiedy rozum śpi, eksplodują wielkie talenty. Donbas, dramatyczne wypadki wiosny i lata 2014 roku. Po wojennej szachownicy zręcznie porusza się drobna kobieca sylwetka, niesie nadzieję na rychłe zwyci...
Ależ proszę. :) Ta książka jest tak świetna, że to naprawdę rzadki przypadek sytuacji w której wprost żałuję, że nie mam jej w wersji papierowej, tylko w e-booku, bo już-teraz-zaraz pożyczałabym ją każdemu, żeby tylko przeczytał - tak dobra jest.
Dobrze Cię rozumiem:) W takich sytuacjach namawiam okolicę na kupno czytnika lub chociaż zainstalowanie w laptopie dodatku do czytania epub :-D Książek papierowych już nikomu nie pożyczam, bo ciągle mnie bolą wynikłe z tego nieodwracalne straty, czyt.: nie oddają, niszczą lub jedno i drugie:(
Przykro mi, że spotkały Cię takie nieodwracalne straty. Ja też długo się po nich podnosiłam - paradoksalnie w pogodzeniu się z takimi akcjami pomogła mi praca w bibliotece, bo dopiero tam zrozumiałam, że książka to przedmiot, który najpewniej kiedyś się zniszczy (szczególnie, jeśli to książka klejona beznadziejnym klejem) i trochę odpuściłam. Teraz pożyczam prywatne książki w zasadzie głównie obcym osobom (czyli niektórym czytelnikom) i robię to ,,na czuja'', i jeszcze - odpukać - się na tym nie przejechałam, bo wszyscy oddają mi książki w dobrym stanie i potem nawet pożyczają mi swoje. :)
Istnieje jednak pewna osobna kategoria Książek Jedynych W Swoim Rodzaju (np. ilustrowane ,,Wodnikowe wzgórze'', kolekcjonerskie numerowane wydanie ,,Metra'' Głuchowskiego albo ,,Po piśmie'' Dukaja z autografem) których nigdy nikomu nie pożyczę, bo wobec nich zachowuję się jak Gollum wobec Pierścienia i one są tylko moje, i tylko dla mnie, i tylko mnie mają cieszyć. ;)
Kiedy rozum śpi, eksplodują wielkie talenty. Donbas, dramatyczne wypadki wiosny i lata 2014 roku. Po wojennej szachownicy zręcznie porusza się drobna kobieca sylwetka, niesie nadzieję na rychłe zwyci...
Znakomite oddanie realiów i atmosfery podczas konfliktu na wschodzie Ukrainy, a dokładnie wydarzeń w czasie: listopad 2013 – sierpień 2014 w Donbasie. Ta książka zaliczana do literatury pięknej, k...
@Brzezina
Pozostałe recenzje @Chassefierre
Gdzie jest mój spis treści?...
Dzisiejszą recenzję zaczniemy od tego właśnie pytania - gdzie się podział spis treści? Nie ma go ani na początku, ani na końcu, i przyznam, że było to dla mnie dość niek...
We Flaxmere zdarzyła się tragedia - ktoś zamordował seniora rodu, sir Osmonda. I to w taki dzień, w taką świąteczną okazję! Zaraz po tym jak dzieci odwiedził Święty Miko...
/043bd3df7c01b6bd64bcac052079ccec/n/coreczka)
/043bd3df7c01b6bd64bcac052079ccec/n/coreczka)
@Brzezina
/fb0eddb30ce8e8106f27c34031b30055/n/duch-na-rozstaju-drog)
/28e2210d43129d22b7ad2a90d92154de/n/zabojczy-swiety-mikolaj)
/5269dcb075a78a076e8ffd0825595488/n/kroniki-skrzatow-cz-iii-dolina-stokrotek)
/o-1320429/n/kroniki-skrzatow-cz-ii-szagawarra)
/o-1304948/n/kroniki-skrzatow-czesc-i-marbella)
