Bashobora. Człowiek, który wskrzesza zmarłych recenzja

Kościół katolicki w Polsce po śmierci papieża Jana Pawła II jest w kryzysie. Rozpoczęły się wówczas konflikty i podziały w Episkopacie. Grzechy kościoła zniechęcają wiernych do przynależności. Klasztory i seminaria pustoszeją, coraz mniej jest powołań. Aktywność katolików z dnia na dzień maleje. Wiele osób unika swoich parafii. Szuka wsparcia w ruchach charyzmatycznych, gdzie nie ma podziałów. Wspólnoty, które diametralnie różnią się od wspólnot parafialnych. Tysiące katolików patrzy z nadzieją na ugandyjskiego księdza katolickiego Johna Baptista Bashobora.

Dziennikarz Marek Kęskrawiec w swojej książce próbuje przybliżyć fenomen człowieka, którego wielbią tłumy. Duchownego pełnego wiary, podróżującego po świecie i głoszącego nauki. Przywracającego zmarłych do świata żywych. Sam odmawia wywiadów, bezpośrednich spotkań. Otoczony ludźmi, którzy odpowiadają za niego. Autor zatem bierze udział w rekolekcjach w Pabianicach, by przekonać się jakie nauki głosi i jaki wpływ na uczestników ma ojciec John. Człowiek, który zgromadził najwięcej wiernych po Janie Pawle II, w jednym miejscu w Polsce.
Podczas spotkań ludzie wydają demoniczne okrzyki, zapadają w sen, by potem wybudzić się z nową energią. Niepełnosprawni pozbywają się swych ułomności, na które nie ma naukowych dowodów. Wygląda to jak grupowa psychoterapia.
Osoby, które spotkały ojca Johna na swojej drodze, podkreślają, że wszędzie gdzie przybywa, głosi Jezusa i prowadzi ludzi do osobistej relacji z nim poprzez modlitwę.
Jedni wychwalają go jako gorliwego księdza, inni widzą w nim szamana i posuwają się do stwierdzenia, że to swoista przynależność do sekty. Specyficzne spojrzenie na świat i wygłaszanie dziwnych teorii ma zwolenników i przeciwników. Również pośród duchownych kościoła. Część wierzy w jego teorie.

O fenomenie Bashobora można dyskutować w nieskończoność. Nadchodzą nowe czasy dla Kościoła i duchowni muszą przeanalizować życie swoje i społeczności. Starać się zrozumieć dzisiejszy świat i oczekiwania. A każdy w poszukiwaniu wiary, uduchowienia niech podąża głosem swego serca.
Reportaż godny uwagi. Polecam.